Onderweg naar Boise

Idaho Falls 9.30 uur 15 gr.

Vandaag richting Boise. Het is een hele afstand, ruim 500km, maar misschien is er een mogelijkheid voor een tussenstop.

Het begin was een eindeloze saaie weg, enkel woestijn, eentonig en vrij vlak. Zonder auto ben je hier echt enorm beperkt. Er was toch behoorlijk veel verkeer, maar er zijn ook geen andere mogelijkheden. Tommetje was duidelijk nog niet de oude, hij praatte niet. Misschien in slaap gevallen door de eentonigheid.

Het is fascinerend hier hoe je ineens in een heel andere natuur kunt komen. We reden in gebied waar vulkanen stonden, git zwarte grond, die omgeploegd leek. We liepen over lavagrond, zwarte vettige grond waar plantjes groeiden (foto). Indrukwekkend, zover als je rondom kon kijken zag het git zwart, het leek op grillige kolen bergen aan beide kanten van de weg. Indrukwekkend!

Iedere dag word om 12 uur op de radio het volkslied gezongen. Stel je voor dat je bij ons iedere dag het Wilhelmus hoort. De Amerikaan is trots op zijn land.

We hebben voor het eerst deze vakantie een stuk snelweg genomen toen dit mogelijk was, er was onderweg geen mogelijkheid voor een lekker bakje met een broodje. Het is daarom goed om altijd een noodrantsoen bij te hebben. Op de highway passeerde we een truck met caravan en daarachter hing ook nog een jeep. En dat met een snelheid van z’n 115 km.

Het zijn vandaag toch weer zo’n 400km geworden. Soms saai, maar zeker ook heel verrassende stukken gehad. Het werd vandaag 34 gr.

We zijn benieuwd of we morgen de route op kunnen splitsen met een overnachting, of dat het de highway wordt. We gaan het zien, en laten ons verrassen. We zijn nu in een goed hotel, met Denny’s als buurman waar we lekker hebben gegeten.

Toedeloe!!