8 juli Huntington

Het is hier in Huntington, al 2 weken extreem regenweer en het einde is nog niet in zicht. Het is triest als je op de TV ziet dat huizen bouwvallen worden door de al maanden durende vochtige periode. Door het natte weer spoelt ook het zand tussen de wortels van de bomen weg, waardoor ze niet meer stevig staan en met het geringste stormpje omvallen, en vaak van de dichtbij staande huizen een ruïne maken. De afvoer van het hemelwater is niet goed waardoor de grond erg sompig wordt.

Er was voor vandaag veel regen voorspelt, dus wij wachten wel af of dit zo is, we hebben al vaker meegemaakt dat, waar wij zijn, minder regen valt als wat de weerman ‘voorspelt’. Voor de middag eerst naar de buurman, Walmart, altijd een leuke winkel om even rond te snuffelen (foto). Daarna nog enkele winkeltjes in de buurt. Om 13:00 uur is koffietijd bij McDonalds om daar plan de campagne maken voor de middag. We besluiten om toch een kleine route te rijden, we kunnen het niet laten, het is zo genieten om in de bergen te rijden. Omdat het vandaag een rustdag is voor de chauffeur, gisteren was het zo’n 197 mijl, maken we het rondje vandaag niet te groot.

Piet vind het niet erg om in deze auto te rijden, hij was ook meteen gewend aan het karretje en aan de automaat. We worden, door Amerikanen, ook vaak gevraagd hoe deze auto ons bevalt en wij kunnen alleen maar zeggen, prima. Hij glijd over de weg, klimt goed in de bergen en is meestal, zonder extra gas te geven, als eerste weg bij een stoplicht.

De route van vandaag gaat via Beech Fork Lake en East Lynn Lake naar Kiahsville en van daar weer terug naar Huntsville. Wat opvalt is dat er veel huizen leeg staan en vervallen tot krotten die niet afgebroken worden. Het onkruid en struiken groeien er in tot alles in elkaar stort en zo blijft het liggen. Hetzelfde zien we met auto’s, schoolbussen en werktuig om het land te bewerken. Bonken roest langs de weggetjes in de bergen.

Het was een prachtige route door het heuvelachtige land van West-Virginia, ook al hadden we geregeld een flinke bui. De weggetjes waren erg slecht. Veel kuilen en gaten, met randen die soms waren weggezakt, of vaak door water ondermijnd zodat er sinkholes waren ontstaan. Het was echt uitkijken en zeker met de vele haarspeldbochten, en dan soms zo steil dat op het hoogste punt de weg voor je niet meer ziet. Het lijkt of de wereld daar ineens ophoud. Echt schrikken.

Een groot gedeelte van de weg tussen Beech Fork Lake en East Lynn Lake was zo smal dat er geen twee auto’s langs elkaar konden rijden. Dan had je aan de rechterkant vaak rotsen en aan de linkerkant een afgrond. We hebben dit hele stuk gelukkig geen tegenliggers gehad want dan zou het peentjes zweten zijn geworden.

Er valt dan wel mee en dan een buitje maar telkens klaart het weer snel op. De temperatuur is ook niet slecht, zo rond de 27 gr, maar door de regen is de vochtigheidsgraad groot en dat zorgt er voor dat het benauwd is. De terugweg was iets vlakker en hier volgde de weg de rivier, een prachtig gezicht. Uiteindelijk viel de route toch weer iets groter uit dan we gepland hadden. De route zou ongeveer 75 mijl zijn maar het werden er uiteindelijk 100 ofwel 160 km. En dat even tussendoor op een rustdag. Jammer dat de hertjes die wij zagen niet op de foto wilde.

Het laatste gedeelte van vandaag was een bezoek aan de Mall van Huntington. Eerst even koffie drinken bij Starbucks, daarna nog wat shoppen en een hapje eten want dat kun je daar best goed in de foodcorner. Rond 7:00 uur waren weer in het hotel, een mooie rustdag gehad. Morgen gaan we richting Lewisburg, of we daar dan ook slapen, of toch weer in een andere plaats stranden, lezen jullie morgen weer. Toedeloe!