6 juli Richmond

Bij het hotel waar we nu zijn is het ontbijt tot 9:30, op de meeste plaatsen is dit 9:00. In dit hotel werd het ontbijt uitgeserveerd, dat hebben we nog nooit meegemaakt, het is altijd een buffetje. Het was ook behoorlijk druk, nog naar aanleiding van de 4th of July. Mooi om gezinnen te observeren. Je ziet dan ook duidelijk het verschil in opvoeden. Het is altijd a.u.b. en dankjewel. Alles met respect naar elkaar, ook naar de kinderen. Maar geen discussies, ouders zeggen zo gaat het, en verder ……. Hierdoor zaten we ‘pas’ tegen 10.00 uur in de auto voor onze route. Omdat de auto ook, net als wij, op tijd vocht nodig heeft, eerst tanken, en de ramen wassen, de vogels hadden weer hun best gedaan. Mensen zijn hier gek op vogels, overal rondom de huizen zie je nestkastjes in tuinen hangen en staan. Het zonnetje scheen, was 26 gr, de radio aan, en dan op naar het avontuur van vandaag.

De eerste halte was binnendoor naar Nicholasville. Bij een brugje stapte Nellie uit om wat foto’s te maken van het riviertje dat er onder stroomde. Er stopte een auto en de mevrouw achter het stuur vroeg aan Nellie of ze wist of er in deze omgeving huizen te koop stond. Nellie zei dat ze in Nederland er wel enkele wist, maar in deze omgeving was ze niet bekend. De mevrouw ging verder zoeken en sloeg toen rechtsaf, wij gingen linksaf. Jammer dat ze de verkeerde kant op reden want even verderop stond een mooi blauw huisje met enkele schuren en veel grond te koop, een gemiste kans. (foto).

Enkele mijlen verder zei Tommetje dat we de ferry moesten nemen. Toen we voor het hek stonden bleek dat er geen ferry de oversteek zou maken (foto). De toegangspoort was dicht en de ferry lag, aan de andere zijde van de rivier stil en onbemand. We draaiden om en wilde de route wijzigen maar Tommetje bleef vasthouden aan de ferry. We besloten een stukje snelweg te nemen om het probleem ferry te op te lossen.

Toen we in Nicholasville kwamen zagen we een O’Reilly, de winkel waar we de steun voor de Tommetjes hadden gekocht, en het metalen plaatje voor een van de Tommetjes met speciale tape met succes hadden vastgeplakt. Voor onze oude Tom, die weer goed functioneert, hadden we een kleiner metalen reserveplaatje dus gingen we proberen of ze hier in Kentucky ook de oude Tom gebruiksklaar konden maken voor de nieuwe steun. Maar we hadden de aankoop bon van de steun niet bij ons, die lag in het hotel. Toen we het probleem voorlegde, werd er een pakte een rolletje dubbelzijdige tape gepakt, dezelfde als men in Johnson City gebruikte, plakte een stuk tape op het metalen plaatje, en ze gaven de rest van het rolletje mee, mochten er nog problemen onderweg komen. Kosten, nul komma nul. Dat is nu de service en klant vriendelijkheid die je hier overal aan treft.

Nadat we bij de Mac een kopje koffie hadden gedronken, zijn we doorgereden naar Danville, er waren veel wegwerkzaamheden op en langs de weg. Ook langs de bergwanden werden diepere geulen gegraven om het regenwater beter te kunnen afvoeren. We kwamen ook een rotonde tegen, de eerste tijdens onze tour. Hij was wat groter als bij ons maar dat is wel logisch als je de grote vrachtwagens ziet die de bochten moeten nemen.

Er stak ook nog een eekhoorntje over, gelukkig waren we alleen op de wereld waardoor Piet vol op de rem kon gaan staan. Het beestje draaide zich om en schoot de berm weer in, volgens ons zit hij daar nu nog met hartkloppingen bij te komen van de schrik. We zijn ook nog schilpadden tegen gekomen die over wilden steken, maar deze zijn iets makkelijker te ontwijken.

Vanuit Danville hebben we weer een andere route richting hotel gehad. Het was weer prachtig vandaag, weer heel andere natuur. We vallen iedere dag in herhaling, maar we staan steeds verbaasd van de schoonheid van de natuur. Helemaal geen regen of dreigende luchten gehad, en een temperatuur van rond de 30 gr.

Nog even over het inchecken gisteren. Toen we naar onze kamer gingen en ons gingen settelen bleek dat de internet verbinding dusdanig slecht was dat Piet naar de lobby ging om zijn beklag te doen. Er was maar een oplossing, van kamer veranderen, enkele deuren verder zaten we dan boven de ruimte waar de router staat. Dus alles moest weer ingepakt worden en naar de andere kamer gebracht worden. En inderdaad, hier was de verbinding beduidend beter, Piet had zo in no time het krantje met de foto’s op internet geplaatst. Waren we niet verhuisd dan was er vanmorgen geen krantje uitgekomen, en dat kunnen we jullie niet aandoen.

Wat de route morgen wordt is nog niet helemaal duidelijk, maar jullie weten, wij zijn net zo veranderlijk als het weer. Wat het ook wordt, we gaan er weer zeker van genieten.

Tot morgen. Toedeloe.