26 juni Hillsville

Gisteren hebben we 16 km gereden om een nieuwe Tom Tom te kopen. Piet had de oude diverse keren geprobeerd te starten, maar het lukte niet, Tommetje liet het telkens afweten, er zat geen leven meer in. Toen we op de kamer terugkwamen heeft Piet de nieuwe geïnstalleerd en toen hij de oude in zijn opberg box stopte kwam er ineens leven in alsof hij bang was dat hij afgedankt zou worden. En ding is zeker, wij zitten nu, in ieder geval, niet zonder navigatie systeem.

Hillsville, de plaats waar we nu zijn, heeft ongeveer 3000 inwoners en zo’n 10 grote hotels, wij zijn verbaasd dat je in zo’n kleine gemeenschap zo’n keuze in hotels hebt. Het was heel anders wakker worden vanmorgen, toen we de gordijnen openden was het bewolkt en het regende, de eerste keer dat we zo een dag moeten beginnen. Dus de plannen aangepast, we gaan shoppen. Tot de zon zich vandaag weer laat zien, want die komt vast wel, gaan we naar de dichtstbijzijnde Mall in Mount Airy in North Caroline, ongeveer 24 mijl en dat is hier een afstand van niks. Ondanks de regen was het een prettige temperatuur, 28 gr.

De Mall viel tegen, was erg klein en we hadden het nogal eens snel bekeken, maar toen we buiten kwamen scheen de zon alweer. Dus eerst koffie drinken bij de overburen, Mc Donalds, onder het genot van een bakje koffie een route in elkaar gezet. Toen we daar zaten liet een moeder haar dienblad vol met burgers, frites, ketchup en bekers drinken vallen. De ketchup zat tot op de ramen. Moederke was helemaal van slag, huilde en maakte 100 excuses. Personeel lacht en zegt, ‘heb ik weer wat te doen’. Een ander personeelslid komt de hele bestelling opnieuw bezorgen zonder dat daarvoor betaald hoeft te worden. Zouden ze dit bij ons in Nederland ook gratis vervangen??

Overal waar je zit staat de TV aan met daarop de afscheidsdienst van de slachtoffers van de schietpartij in de kerk in South Carolina. Ook hier wordt er met afschuw op gereageerd en niemand begrijpt hoe iemand daartoe in staat kan zijn. Het kan wel zo zijn dat men hier simpeler aan wapens kan komen en dat wapens in bezit hebben redelijk normaal is, maar dat wil niet zeggen dat hier iedereen gewapend over straat loopt, het is hier echt geen wild west.

Na de koffie gaan we een route rijden naar Basset in Virginia. Hier ligt Philpott Lake een kunstmatig meer dat afgesloten wordt door een dam waar dan weer elektriciteit opgewekt wordt (foto). Piet heeft beide Tommetjes aangezet, dit om te wennen aan de nieuwe, op de route horen we alles in stereo. Moeten we linksaf dan horen we dat 2x achter elkaar, rijden we te hard horen we dat ook weer 2x, en soms bijna gelijk. We vallen weer in herhaling als we zeggen dat het weer een prachtige route is geweest, die ons over de golvende byways van Virginia voert ( foto). Werkelijk, het blijft adembenemend, het blijft genieten, verveeld nooit.

We zijn vanmiddag even langs de apotheek geweest, om te kijken of zij iets hebben om Nellie te beschermen tegen de wel hele agressieve leden van haar fanclub. Ze is haar fanclub spuugzat. Er zitten mateloos irritante leden bij. De oude tattoos zijn nog niet weg of men heeft in een van haar wenkbrauwen gepikt. Gevolg, een pijnlijk opgezwollen oog, wat ook ontzettend jeukt. We kregen lotion voor tegen de jeuk. En armbandjes die de fanclub 200 uur op afstand houdt, we zijn benieuwd.

Vanavond gingen we bij Subway een BLT eten, onze favoriete sandwich. Bij het afrekenen hadden ze storing met de computer. De man achter de kassa zei dat we de sandwich wel konden meenemen en gaan eten. Toen we klaar waren en Nellie terugging om af te rekenen zeiden ze, met excuses, nee hoor je hoeft niet te betalen, deze zijn gratis. Kijk dat maken wij nou weer mee, dat is nu echt de States.

Morgen willen we het laatste gedeelte van de Blue Ridge Parkway weer oppikken, ’waarschijnlijk’. Bij ons is niets zeker. Misschien komen we toch dan in Boone aan.

Tot morgen allemaal. Toedeloe!!