22 juni Charlottesville

Vandaag hadden we een geheel onverwachte rit. Nellie had in het vorige hotel haar make up tasjes laten liggen. Je weet wel die tasjes waar Nellie haar rimpeltjes in stopt voor ze buiten de deur gaat, dus lag dit verlies dicht bij een ramp. Toen we gisteravond naar het hotel belde kregen we de mededeling dat ze terug zouden bellen. Vanmorgen weer gebeld, weer geen belletje terug. Na ruim een uur wachten hadden we nog niets gehoord, voor de derde keer gebeld, toen kregen we te horen dat de tasjes gevonden waren.

Dus ging de heenreis, over de snelweg, wat een afstand is van zo’n 150 km. Dus nog een keer terug naar Richmond. Hebben wij iets met Richmond of kan Nellie moeilijk afscheid nemen van de plaats waar ze 40 jaar geleden gewoon had? Onze grote vriend de sheriff begrijpt de netelige situatie en komt geheel onverwachts voor ons rijden, om de weg naar Richmond voor ons vrij te houden. (foto). Je ziet hulp komt altijd uit een onverwachte hoek, dus altijd positief blijven denken.

Om 11:30 waren we terug bij het hotel in Chester en het bleek dat ze de tasjes gisteravond al apart hadden gelegd. Dit hadden ze ons gisteravond dus ook wel kunnen zeggen, maar goed ze zijn terug dus niet blijven hangen in het waarom (foto). Met zo’n reis achter je heb je wel zin in een bakje koffie, dus wij naar Starbucks voor een kopje koffie. Nellie bestelde 1 koffie met 2 bekers, en niemand kijkt vreemd op dat je dit zo besteld. Dus nu de koffie verdelen over 2 bekers zodat je ieder een heerlijk, niet al te grote bak hebt (foto). Drinkt toch lekkerder.

Het bijzonder leuke van deze onverwachte trip is dat we nu in Richmond kunnen shoppen. Dan blijkt weer, wat maak je van het onverwachte, we genieten en moeten niets, dat is alles wat telt. Hoe verrassend kan het uitpakken als je geen plannen maakt.

Voor de picknick hadden we al ingeslagen. We waren opzoek naar een bankje in de schaduw voor de lunch. We vonden een mooi uitnodigend plekje met parasol, voor een afhaalchinees. Wij zeggen dan, ‘kan dit wel’, maar niemand kijkt op als je daar gaat zitten en broodjes gaat smeren (foto). We kwamen nog een winkel tegen waar we voor de droge keel ’s avonds konden inslaan (foto).

Wij wilde gaan shoppen in de Cloverleaf Mall, maar deze was er na 40 jaar, niet meer. Nellie heeft daar destijds veel geshopt, en had er nog graag even rond gelopen. Jammer, maar niets aan te doen, we hebben tenslotte toch nog mooi onverwachts in Richmond gepicknickt en rondgetoerd. Kei mooi, maar nu is het echt ‘bye bye Richmond’. We zijn via de byway terug naar Charlottesville gereden, weer een andere route als gisteren, maar zeker niet minder mooi en weer verrassend.

Om 16:30 waren we weer terug bij het hotel waar we vanmorgen om 10:00 uur waren vertrokken, dus hebben we een hele dag besteed aan de onverwachte dingen die ons overkomen zijn en we hebben er van genoten. We hebben de route voor morgen gewijzigd. We zouden eigenlijk naar West Virginia gaan, maar bij het bekijken van de wegen map zagen we dat we hier dicht bij het begin van de Blue Ridge Parkway zitten.

De Blue Ridge Parkway is een weg die begint in de omgeving van Charlottesville in Virginia en loopt tot Ashville in North Carolina en is ongeveer 550 km lang en loopt over de toppen van de Appalachian mountains. Een gedeelte van deze route hebben we al eens ooit gereden maar nu gaan we deze route, verdeeld over een aantal dagen, helemaal uitrijden en tussentijds ook nog de omgeving bekijken. Misschien staan nu de bloemen weelderig te bloeien, omdat we wat eerder in het seizoen zijn. Over het verloop van deze route krijgen jullie morgen het eerste verslag.

De kachel mag morgen wel wat lager, er waren vandaag momenten dat het 36 gr was. Maar de gevoelstemperatuur was over de 40 gr. Je komt dan toch wat minder uit de auto, maar we hopen morgen toch geregeld foto’s buiten de auto te kunnen maken.

Toedeloe.