30 juni Rutland VT

Vooraf reserveren van een hotel is niet ons ding maar de 4th of july komt er aan en dat is hier een groot feest. Veel Amerikanen hebben dan vrij en gaan er enkele dagen tussenuit met als gevolg dat veel hotels volgeboekt zijn. Wij hebben vorige week meegemaakt dat een groot festival ervoor zorgde dat alle hotels in een straal van 20 mijl volgeboekt waren. Omdat wij het vermoeden hadden dat dit volgende week weer zou kunnen gebeuren hebben we gisteravond voor 3 & 4 juli 2 nachten een hotel in Syracuse geboekt.


Onze buurman in dit hotel is de ALDI, hoe klein is de wereld. We zitten vandaag op de helft van de vakantie, de tijd vliegt. In deze 2 ½ weken hebben we, tot nu toe, niet de NMF (Nellie’s Moscuito Fanclub) gezien, we hebben onze aanwezigheid hier ook niet aan de grote klok gehangen dus misschien blijven deze opdringerige fans dit jaar op afstand.

Onze biologische klok zorgt er voor dat we iedere dag op dezelfde tijd vertrekken. Dit keer was er een route uitgestippeld die gedeeltelijk door de staat New York zou gaan. Het was, toen we opstartte al 30 gr. en volgens de berichten kon het 35 gr. worden vandaag, maar we hebben airco in de auto, dus als we in de auto blijven zullen we er niet al teveel last van hebben. De eerste 40 mijl ging via een highway en daar waren we niet gelukkig mee want we houden niet zo van deze racebanen. Pas bij Whitehall in New York stuurde Tommetje ons van de highway af richting Glenn Falls, we hebben wel naar de watervallen gezocht maar niet gevonden.

Toen we Fort Edwards binnen reden, zagen we veel mensen aan de kant van de weg staan en zitten. De politie regelde het verkeer, tegemoet komend verkeer moest eerder afslaan. Wij dachten dat er een ongeluk was gebeurd want we zagen in een zijstraat een en al alarmlichten. We snapte niet wat er aan de hand was. Nellie ging het vragen, het bleek dat hier het feest van de 4de juli werd gevierd, omdat het weekend de meeste mensen vrij waren. Om 12 uur zou er een parade langskomen en daar stonden mensen op te wachten.

We reden langzaam verder en passeerden een jury wagen, Nellie wilde die nog eens beter in beeld hebben. We stopten net over de kruising, en toen Nellie uitstapte en bij de verkeerslichten op de knop voor oversteken drukte werd het verkeer door de agent (foto), die in het midden van de kruising stond, helemaal stilgelegd en riep tegen Nellie ‘come over mam’, dus zo kon Nellie een exclusieve foto maken van de jury wagen (foto).

Inmiddels was de parade zo dichtbij gekomen dat we wel moesten blijven wachten tot alles voorbij was. Het was bijzonder, om zo tussen de enthousiaste Amerikanen te staan, iedereen zwaaide en applaudisseerde. We hebben ervan genoten hoe de politie, ambulance en brandweer auto’s met alle zwaai en knipperlichten aan, en voluit toeterend ons passeerden. Iedereen moest bij de jury wagen even stoppen of hun discipline tonen. De wagen met ‘Uncle Sam’ (foto), met mensen die het volkslied zongen, de taekwondo groep gaf een taekwondo demonstratie(foto), de race auto’s draaide enkele ere rondjes (foto) en Schotse doedelzak spelers bliezen er voor de jury flink op los (foto). Wat een bijzondere ervaring, dat wij ‘toevallig’ op de juiste tijd, juiste plaats waren om deze parade zo van dichtbij mee te maken, we voelde en zagen hoe trots de Amerikanen op hun land zijn, daar kunnen wij Nederlanders nog wel wat van leren.

Het bleek dat er even verder een feesttent stond waar de mensen nog konden doorfeesten, iets wat wij niet hebben gedaan. Wij zijn na de parade doorgereden naar Schuylerville steeds rijdend langs de Huchon river(foto). Schuylerville was voor Tommetje het eerste eindpunt en van daaruit gingen we weer richting Cambridge om daarna een bocht te maken richting Granville. Inmiddels kregen we zin in koffie, dus vroegen we de Yankee Tom om een Mac te zoeken. Hij vond er een in Manchester, daar waren we gisteren ook al geweest.

Een beetje Amerikaan kijkt niet op een paar mijlen, en je moet iets voor een kopje koffie over hebben dus reden we 30 mijl naar Manchester voor een bakje. Na de koffie zijn we binnendoor naar Rutland teruggereden. De route van vandaag was zo’n 160 mijl ofwel 254 km, het was een indrukwekkende, mooie en zeer warme route. Het was vandaag 34 gr met een hoge luchtvochtigheid, dus erg benauwd. Je was blij als je weer in de auto kon stappen. Nog een leuk detail als je de auto start dan gaat het stuurwiel iets hoger staan, schuift de bestuurderstoel iets naar voren en klappen de buitenspiegels uit. Als je de motor uit zet gebeurt het tegenovergestelde. We hebben vandaag wel de mooie wolkjeslucht gemist maar je kunt uiteindelijk niet alles hebben.

Morgen rijden we weer terug naar de staat New York, waar we dan slapen weten we nog niet. Dat wordt morgen weer duidelijk.

Tot morgen. Toedeloe!!