3 februari Titusville

Toen we onze ogen vanmorgen open deden was het om 8 uur al 23 gr. Even aankleden, dan ontbijten. Na het ontbijt alles weer in de auto, uitchecken en dan opstarten voor de volgende halte, Titusville. Het was 10 uur toen we vertrokken en de temperatuur was inmiddels al opgelopen tot 26 gr. Eerst tanken en ramen wassen, als je ziet wat je moet betalen voor een volle tank, echt lachen.

Piet en Tommetje hadden een meningsverschil, Tommetje wou telkens linksaf naar Titusville, maar Piet wilde rechtdoor over de Keys. Uiteindelijk gaf Tommetje toe, want voor we over de brug van de Indian River waren, ‘de brug die Melbourne met de Keys verbind’, draaide Tommetje bij. Vlak voor we de Atlantic Avenue op wilde rijden, ‘dit is de weg die langs de Atlantische Oceaan loopt’, zagen recht voor ons een Starbucks.

Helaas waren alle terrasstoelen en de parkeerplaatsen bezet, dus dan maar even wachten met koffie. Nellie maakte van de gelegenheid gebruik om enkele foto’s van het strand te maken. Het was inmiddels 28 gr. er stond een stevig briesje, wat ook aan de golven te zien was, ideaal surfweer. Wij surfen niet, wij toeren rond en blijven genieten van de omgeving, na het maken van wat foto’s vervolgde wij weer onze weg.

Enkele mijlen verder zagen we weer een Starbucks, deze had veel parkeerplaatsen en lege zitjes. Het was heerlijk daar in de schaduw te zitten. Zo lekker, geen vaste plannen, niks moeten, alleen genieten, en doen wat we prettig vinden. Een ding is zeker, we vinden wel een bed om te slapen voor de nacht, en wat we daar tussenin doen zien we wel. We slaan heel makkelijk een andere richting in. En komen we te krap in tijd te zitten, kunnen we altijd nog een stukje snelweg nemen.

Piet had op de kaart gezien dat we eergisteren niet op het zuidelijkste puntje van Merritt Island waren geweest, dus wilde hij daar nu naar toe, maar voor we het wisten zaten we bij Cocoa Beach, dat was nu ook weer niet de bedoeling. Tommetje had de opdracht niet begrepen, en bracht ons naar Merritt Island Village.

Of het zo moest zijn, we zagen een Dairy Queen, dus omkeren om eerst ons favoriete ijsje, een bananensplit te eten, jammie-jammie (foto). Gisteren konden we Dunkin Donuts van ons verlanglijstje schrappen, en vandaag was dit dus de Dairy Queen. Tommetje moet dit geweten hebben. We gaven Tommetje een nieuwe opdracht, en nu wist hij de weg wel te vinden. Het was echt de moeite waard, je reed over een smalle landtong langs de oever van de Indian River en dat 14 mijl lang. Echt een betoverend laantje (foto’s).

Vaak gestopt langs de weg, of de auto even parkeren op de grasstrook langs de weg. Dit deden we ook toen we halfweg de rit waren, Nellie was een stukje terug gelopen omdat ze iets had ontdekt bij het passeren (foto). Opeens stapte een man uit zijn auto en vroeg aan Piet wat hij aan het doen was, Piet zei, foto’s maken. De man zei, dit is mijn privé terrein en ik vind het niet prettig dat je hier foto’s maakt. We waren heel verbaast dit te horen. We zijn zelfs ooit een achtertuin ingereden om foto’s te maken, en toen waren wij welkom om dit te doen. Dit was de eerste keer, in al onze reizen, dat we dit meemaakten.

Via een brug kwamen we van de punt van Merritt Island weer op de Atlantic Avenue, en zijn van daaruit via Merritt Island Village naar Cape Canaveral gereden. We zijn langs het visitors centre gereden, daar zagen we, van een afstand, diverse raketten en een shuttle staan. Vanaf Cape Canaveral was het nog enkele mijlen naar het hotel in Titusville, waar we 2 nachten blijven.

Tijdens het eten vanavond wist de serveerster te vertellen dat a.s. vrijdagmorgen om 8:38 een raket de lucht in gaat. We kregen ook een adres waar we de lancering goed kunnen volgen, we hopen dat we daar a.s. vrijdag bij zullen zijn en mooi foto’s van de lancering kunnen maken. Zou bijzonder zijn.

Morgen gaan we terug naar Merritt Island maar dan naar het noordelijke gedeelte. Daar gaan we naar Blackpoint Wildlife Drive. Een route van ongeveer 20 km door de natuur, dit hebben we al meer gedaan, een prachtig stukje natuurgebied, verveeld nooit, het blijft mooi. Vooral spannend wat we daar weer aan wildlife aan treffen. We hopen dat we jullie met mooie foto’s een indruk kunnen geven van dit bijzonder stukje natuurschoon. Tot morgen.

Toedeloe!