19-7 Las Vegas

19-7 Las Vegas
Vrijdagavond om 23:15 was het nog 37 graden en vanmorgen om 9:15 was het 38 graden, dus er is geen echte afkoeling geweest. Tijdens onze vakantie in januari in was het in Florida zo koud dat je niet de auto uit kwam, nu blijf je in de auto omdat het zo warm is. Het maakt niet zoveel uit we genieten en dat is belangrijk.

Het hotel waar we vannacht hebben geslapen, een Super 8 Motel, was erg goed met een uitgebreid ontbijt waar Nellie weer eens wafels kon bakken. (Zie foto). Na het ontbijt zijn we eerst naar Walmart gereden om daar nog wat artikelen te kopen. Steeds weer staan we verbaasd over de vriendelijkheid en behulpzaamheid van het personeel. Als je iets vraagt zal men meelopen naar de plaats waar het product ligt en hebben ze het niet op voorraad of in het assortiment dan zal er, desnoods met hun eigen mobieltje, bedrijven gaan bellen om te vragen of ze het daar op voorraad hebben, men neemt hier de tijd voor je.

Bijna de hele route was het vandaag bewolkt en de temperatuur zakte en er vielen weer enkele druppeltjes, maar op het laagste punt was het dan toch nog 35 graden. Onderweg weer volop groen in de dessert, we zagen volop cactusbomen, heel speciaal. ( zie foto). Op het moment dat je Nevada binnen reed waren casino’s de eerste gebouwen je die zag. Bij een casino was een Mc Donalds en daar hebben we een korte stop gehad om een beker koffie te drinken, en dit met een senior korting. Men weet hier wat de oudjes toekomt.

Toen Nellie een winkel binnenging om even naar de toilet te gaan, kon Piet het niet laten om de vreemde knopjes van het open dak uit te proberen. Hij wilde weten waar ze voor diende en kijken of ze goed werkte. Het dak kon open geschoven en schuin gezet worden. Toen Nellie terugkwam was alles weer, gelukkig, netjes op zijn plaats terug. Je moet er niet aan denken dat je, met zo’n hitte met een open dak moet rijden.

De laatste 18 km naar Las Vegas was een rechte weg met links en rechts alleen casino’s, motels of een combinatie van casino met hotel. In Sam’s Town (zie foto) hebben we 18 jaar geleden, tijdens een bowling toernooi, nog geslapen.

Wij zijn rechtstreeks naar Hampton Inn gereden waar vrienden van ons logeerden. Raar, je woont 100 km van elkaar en iedere keer weer kwam er iets tussen om een afspraak te maken en hier in Las Vegas ontmoet je elkaar weer. Zij hadden hun route wat aangepast en een dag in het hotel bijgeboekt om ons te ontmoeten. Nadat wij ingecheckt waren hebben we hen gebeld en gezegd dat we in de lobby stonden. We hebben eerst in de lobby, bij een kopje koffie, zitten bijpraten en zijn daarna samen een heerlijk hapje gaan eten. Ook daar raakten we niet uitgepraat. (zie foto).

Frank en Marianne hartelijk bedankt, het was een speciale avond. We hopen dit nog eens samen over te doen, in de US.

Morgen blijven we in Las Vegas en gaan naar Freemont Street, de oude strip. Hoe dit verloopt, lezen jullie morgen weer.