18 juli Lake Havasu City

18-7 Lake Havasu City,

Jaja de knopjesman kon het gisteren weer niet laten, even de knopjes van de afstandsbediening testen, gevolg, geen beeld meer en we kregen de TV ook niet meer aan de praat, dus dan maar een avond zonder TV. Trouwens Piet heeft nu ook ontdekt dat hij, door op een knopje van de autosleutel te drukken, de achterklep kan openen en dichtmaken. We hebben bij de auto ook nog een open dak dat met knopjes te bedienen is, deze heeft hij nog niet uitgeprobeerd, ik houd mijn hard vast als hij deze knopjes gaat testen. Stel dat het dak niet meer dicht gaat, met een temperatuur van 40 gr. Maar het is een geweldig fijne ruime en heerlijk rijdende auto.

Vandaag zijn we om 9:15 vertrokken, eerst naar onze favoriete winkel om voor onze lunch te zorgen want we moeten weer door de woestijn en daar zijn geen restaurantjes. Dus alles gekocht om een broodje gezond te kunnen maken zoals gekookte eieren, tomaten, komkommer, gekookte ham, en niet onbelangrijk de broodjes.

Daarna op weg naar Lake Havasu City. De planning was door Joshua Tree National Park te rijden, maar omdat dit zo’n 90 kilometer om was en dus een route werd van 380 km hebben we besloten om een andere route te nemen. De eerste 80 km over de snelweg om dan bij Desert Center er vanaf te gaan en de weg door de Mojave Desert naar Parker in Arizona. Van daaruit naar onze eindhalte van vandaag Lake Havasu City.

Het eerste gedeelte, tot Desert Center, over de snelweg was binnen het uur afgelegd, daarna de woestijn in. Zo’n 80 km rechte weg, onvoorstelbaar een weg waar je een liniaal langs kon leggen en alsof je over een duin reed met een enorm vergezicht. Links en rechts van de weg was het een grote zandbak met cactussen en vetplanten. Dus als je in de verte keek zag het er best wel groen uit. Hier en daar zag je ook een kleine wervelwindje die het zand tot hoog de lucht in stuurden.
Er vielen zowaar enkele druppeltjes water uit de lucht, maar veel had dat niet te betekenen, een keer wissen en de ruit was schoon. Helaas kregen we, door een opspattend steentje, een sterretje in de ruit. We zijn nog geen Carglass tegen gekomen. Te temperatuur liep weer hard op, om 12 uur was het al zo’n 40 graden.

Op het moment dat we in Arizona aankwamen veranderde de natuur. Het stuk tussen Parker en Lake Havasu City was adembenemend mooi. De weg liep langs het meer en er waren overal kleine nederzettingen waar we prachtige foto’s konden maken, maar wat we zagen was niet vast te leggen. De heuvels, waar we tussendoor reden, hadden een fantastisch kleurencontrast, iets wat we op de foto’s niet echt zo terug zagen.

De temperatuur was inmiddels opgelopen tot zo’n 45 graden en voor het maken van foto’s was het snel de wagen uit, enkele kiekjes maken en weer terug in de auto, dan snel de airco aan, geen luxe hier om die in je auto te hebben.

De hele omgeving hier is nieuw, nieuwe nederzettingen, nieuwe stadjes, nieuwe campings en toen Piet, in het hotel, zei dat het stadje er nieuw uitzag wist men te vertellen dat dit toch al van 1960 bestond, zie Piet, “dan is Lake Havasu City jonger als ik, en ik voel me jong”.
Morgen gaan we naar Las Vegas, dé gokstad, we gaan proberen of we onze reis terug kunnen verdienen door een gokje te wagen. Wat we richting Las Vegas beleven, lezen jullie morgen weer.