11-8 St Cloud (Minnesota)

Vandaag, ondanks dat we een vrije dag hebben, op tijd eruit want het ontbijt duurt tot 9 uur dus daar willen we dan ook van genieten. Het was een goed ontbijt. Om kwart voor 10 reden we, bij een temperatuur van al 20 graden, naar Walmart want deze was 24 uur open en de mall op zondag pas om 11 uur. Je staat ook verbaasd hoe druk het dan al in de winkel is, zo vroeg op een zondagmorgen. Hier heb je niet alleen de ‘gewone’ winkelwagens, maar voor de mensen die wat minder mobiel zijn, ook elektrische invalidenwinkelwagens (zie foto), en altijd zonder muntje.

Toen we bij Walmart uitgeshopt waren, hebben we de auto bij het motel geparkeerd. De mall was aan de overzijde dus netjes naar de oversteekplaats, op de knop drukken om veilig over te steken. Plotseling hoor je heel gebiedend “Wait” en dat werd telkens herhaald tot het stoplicht op groen springt en dan op dezelfde gebiedende toon “Walk” zegt. Er werd niet alleen aangegeven hoeveel seconden je nog had om de overkant te bereiken, je hoorde de stem ook nog aftellen tot 0.

We hebben de hele middag in de mall doorgebracht en dat is vermoeiender dan een hele dag met een auto rondtoeren. Er wordt nogal wat gedaan om de ouders en kinderen het naar hun zin te maken. Voor de ouders de foodcorner en voor kinderen de speelhoek ( foto) en samen konden ze rondrijden met een kinder +boodschappenwagen ineen( foto).

Maar op een bepaald moment wordt ook onze keel droog en hadden we de behoefte om eens lekker op een terrasje te zitten met een heerlijk koel pilsje. De temperatuur was inmiddels opgelopen tot + 30 graden. Maar de terrasjes zoals wij die kennen zie je hier niet, dus voor eens een reden om dit hier te introduceren. Voor het motel waren 2 stoelen en een tafeltje, dus wij een lekker pilsje uit de koelkast gehaald en zo ons eigen terrasje gemaakt, geen luxe maar dat maakt ons niet uit, het smaakte heerlijk. We zaten lekker in de schaduw met een heerlijk briesje.

Terwijl wij zaten te genieten van ons pilsje kwam er een grote tankauto voorbij die bij hetzelfde motel geparkeerd werd. Nellie ging, omdat ze er een foto van wilde nemen, er op af om hem op de gevoelige plaat vast te leggen. Ze werd uitgenodigd, door de chauffeuse, om zelf eens achter het stuur plaats te nemen, waar ze gretig gebruik van heeft gemaakt. (zie foto)

Het werd weer tijd om een hapje te eten dus Piet had op de TomTom een mooi restaurant gevonden, het Austrian Schnitzel Headquarters, eindelijk iets anders dan Hamburgers. Toen we voor de deur stonden bleek het hoofdkantoor opgeheven te zijn en met had geen schnitzels achter gelaten. Schuin tegenover het schnitzelparadijs was een IHOP, een vertrouwd restaurant, wat we al enige weken hebben gemist. Dus werd het de IHOP.

Morgen gaan we weer naar Wisconsin. De bedoeling is dat we de St Croix National Scenic Riverway gaan rijden. Wat we dan weer meemaken en waar we slapen lezen jullie morgen weer.

Tot morgen!