10-8 St Cloud (Minnesota)

Wat een gezellig begin van de dag met zoveel reacties, jullie reizen zo een beetje met ons mee, daarom is het maar goed dat we een grote auto hebben gehuurd. Met een beetje passen en meten kan daar veel in. En hoe meer zielen hoe meer vreugde.

Het motel waarin wij vannacht hebben geslapen lag naast een Burger King met een drive thru en we konden vanuit ons bed alle bestellingen volgen. Je staat verbaasd wat er zo vroeg in de ochtend aan fastfood (vette hap) besteld en meegenomen wordt, maar het is wel erg rumoerig in de ochtend.

We hadden om een rookvrije kamer gevraagd maar, vooral in de badkamer, kon je goed ruiken dat er was gerookt. Zelfs zonder airco en raam open was het te ruiken. Nellie heeft er tijdens het uitchecken iets van gezegd dus kreeg ze 10% korting en dat was meteen een zakgeld voor de koffie bij Mc Donalds.

Om 9 uur zijn we vertrokken bij een temperatuur van 18 graden, eerst naar Mac voor de koffie. Dit keer was het maar een slap bakje en dat zijn we van hen niet gewend, dus hebben we de helft laten staan en zijn doorgegaan met het vervolg van ons ritueel, tanken en ramen wassen en daarna op weg.

Voor ons is het rijden niet vermoeiend, tenminste niet zoals wij rijden. Wij hebben de TomTom ingesteld op ‘snelwegen vermijden’ en vaak vragen we dan om een alternatief totdat we een route met een acceptabele afstand op binnenwegen hebben. Onze snelheid is meestal tussen 65 en 80 km p.u. en met cruise control aan is dat relaxt rijden. Het laatste stuk gisteren en het eerste stuk vandaag, van Fergus Falls naar Fargo v.v., ging over de Interstate. Daar wordt je veel meer opgejaagd en is het rijden veel inspannender, dus vermoeiender dan via de binnenwegen.

Nellie fotografeert en filmt, meestal vanuit de auto, maar we stoppen ook regelmatig om even de benen te strekken, een praatje te maken, picknicken of koffie drinken. Je passeert diverse dorpen waarop het aantal inwoners staan. Evansville 612, Brandon 481, Garfield 281 inwoners en toen kwamen op het memorabele punt dat we deze vakantie 100 uur auto hadden gereden. Als je dat omrekent in de dagen dat we nu hier zijn, rijden we eigenlijk niet eens zoveel.

Rond 12 uur moesten we weer naar de Mac want het cafeïne niveau in ons bloed was ondermaats geworden en moest weer op pijl gebracht worden. Bij Dalton vonden we een Mac die wel goede koffie serveerde en hier dronken we onze beker wel leeg.

We rijden alsof we alleen op de wereld zijn, een prachtig glooiend landschap afgewisseld met wéér véééél meren en vennen. Voor en achter ons geen verkeer, cruise control en een lekker muziekje aan, zo kun je je eigen tempo bepalen. Hoe mooi kan het leven zijn, zeker als je af en toe een hertje ziet oversteken of een Eagle komt overvliegen, wow wat een beest. Maar er ligt ook veel klein wild langs de kant als voedsel voor de aaseters.

In Grey Eagle hebben we gepicknickt bij een gedenkplaat (foto) voor veteranen uit de omgeving die in de diverse oorlogen overleden waren. Naast de weg stond een Ford pick up, ( foto) uit 1950, voor elk aannemelijk bod te koop. In het dorpje met zo’n 400 inwoners waren wel 2 benzinepompen.

De auto gaat steeds zuiniger rijden, zal komen dat hij nu langzaam ingereden is. Dat is bij ons anders, wij hebben graag op zijn tijd een neut en leveren geen druppel in. Na een sanitaire stop bij Walmart zijn we een gaan zoeken naar een motel en het was meteen raak. Een motel tegenover een Mall, dus makkelijk te voet te bereiken, alleen een maar de weg oversteken. Dat hebben we in alla jaren nog nooit mee gemaakt. We hadden snel de beslissing genomen, we blijven 2 nachten. De auto en de chauffeur een dagje rust, ondertussen een wasje draaien en dan lekker shoppen aan de overzijde.
Hoe we die dag weer doorkomen horen jullie morgen weer.

Tot morgen!