26-7 Morristown

Om half tien weer opgestart, met een temp. van 30 gr, en er was geen wolkje aan de hemel. Vandaag geen ontbijt in Motel 6, maar McDonald’s had een lekker broodje hagelslag. (zie foto). De Mac is 24 uur per dag open en ze hebben allemaal een drive-in erbij. Het vinden van een Mac is hier geen probleem, je struikelt er zowat over en het is er overal en op ieder moment van de dag druk. Tot 11 uur lijkt het wel een bejaardensoos, een soort social media voor de 55 plusser maar dan met eten en drinken.

Over drinken gesproken, je kunt kiezen tussen small, medium en groot, bij small krijg je een beker van bijna een halve liter en je kunt zo vaak bijvullen als je wilt. Je ziet daar mensen binnenkomen met een beker, lopen naar de frisdrank automaat met zo’n 10 soorten fris, bij iedere ingang staat zo’n automaat, vullen de beker en lopen dan weer naar de auto en vertrekken zonder te betalen. Niemand kijkt daar van op.

Onderweg naar Knoxville bleef een politie auto enige tijd achter ons rijden, dus weer controle en geen sociale. Het blijkt hun manier van werken, achter een auto rijden, nummer controleren en als alles goed is gaan ze weer achter de volgende auto rijden of gaan op de middenberm staan voor controle.

De telefoon en elektriciteitsdraden lopen hier allemaal boven de grond en als er een boom in de weg staat wordt deze niet verwijderd maar zo gesnoeid dat de kabels er tussendoor lopen. Je krijgt zowel heel markante bomen die er soms uit zien alsof ze er een flinke hap in het midden hebben uit gezaagd, (zie foto. Alle elektrische bedradingen lopen boven de grond hier, de huizen staan zover en wijds uit elkaar dat het niet te doen is om ze onder grond te leggen. De draden schieten van links naar rechts over de weg, alleen daar waar huizen staan.

Ons Yankee Tommetje heeft wel eens streken, gisteren verwisselde hij een woonwijk voor een winkelcentrum. Vandaag loodste hij over wel heel smalle wegjes. Toen Piet hem richting Oak Ridge stuurde gaf hij aan dat we de eerste 30 km via de highway zouden moeten rijden. Na het vragen om een alternatieve route moest Tommetje diep nadenken en vond toen een route die ook echt alternatief was.

Na 2 km moesten we van de highway af en de weggetjes die volgden werden steeds smaller en de bestrating steeds slechter net zo lang tot je over een karrenspoor reed. We passeerden eerst een bord waarop stond dat de weg afgesloten was maar Piet dacht dat ze daarmee de kruisende weg bedoelde want Tommetje bleef heel duidelijk in zijn aanduidingen.

Nadat we eerst een openstaande poort passeerden en de weg overging in iets wat men nog geen karrenspoor kon noemen doemde er plotseling een 2e poort op die gesloten was met een groot slot. Het was 6 keer steken, zo smal was het paadje, om te keren. Tommetje leverde nog lang commentaar dat hij terug wou maar wij bleven net zo lang de weg vervolgen tot hij bijdraaide en ons weer normale route aanwijzingen gaf. Maar de route was wel prachtig.

Omdat het nog vroeg was toen we in de buurt kwamen van Knoxville besloten we om nog enkele kilometers door te rijden tot Morristown een stadje zo’n 60 km ten noorden van Knoxville. De route liep wel dwars door Knoxville waarvan de eerste 15 km, zowel aan de linker als rechterzijde alleen maar winkels, fastfoodrestaurants, garages of tankstations waren. Dan hebben we het nog niet gehad over het aantal stoplichten die, bijna, altijd op rood stonden als wij naderden.

Vandaag was het een gevoelstemp. van 40 gr, fijn dat je airco in de auto hebt. Alle foto’s zijn tijdens het rijden genomen, behalve de foto van de koe, daar moest Nellie wel even voor uit de auto komen. Nellie bleef vragen of ze een beetje in de richting van de lens wilde kijken, maar ze verstond schijnbaar het dialect Engels van Nellie niet zo best. Is toch een frappante foto geworden.

Morgen gaan we naar Boone in North Carolina en hebben we 80% kans op regen. Op de radio zei men “dat is nog eens goed nieuws”. Of ze gelijk krijgen kun je morgen lezen, hoogstwaarschijnlijk zijn we dan in Boone, maar bij ons weet je maar nooit.

Tot morgen.