3-8 Eindhoven

Je kunt eigenlijk niet zomaar stoppen met het verhaal, mensen hebben ook het recht het verslag van de terugreis te lezen. Daarom een kleine toevoeging aan het totaal als afsluiting van de dagboekenreeks over onze avontuurlijke reis.

We hebben, op de dag van ons vertrek, heerlijk uitgeslapen in een Motel 6, en die hebben geen continental breakfast. Er was alleen koffie en omdat we in onze 4 weekse rondreis voldoende motel ervaring hadden opgedaan konden we al bij voorbaat voorspellen dat de kwaliteit van de koffie bij dit motel niet veel beter zou zijn. Dus geen koffie en meteen na het pakken, zo rond half elf, sleutel inleveren en vertrekken.

Afscheid nemen is ook in Amerika een emotioneel iets. De hemel huilde, het was ook de eerste keer dat het in de ochtend regende. ’s Middags en ‘s avonds hadden we wel eens een incidenteel buitje gehad, maar deze morgen was het toch duidelijk een teken dat men ons zou gaan missen.

Wij hadden besloten om een ontbijtje te gaan nuttigen bij Waffle House (zie foto). Wij hadden vorig jaar dit ook gedaan en dat was ons goed bevallen. Je staat er van te kijken hoeveel mensen, met of zonder kinderen, er dan zitten. Thuis eten is in Amerika schijnbaar niet zo aantrekkelijk want waar je ook komt, het is overal goed bezet.

Onderweg kregen wij nog escorte van onze grote vriend de sheriff, ik denk dat men zeker wilde weten dat we gingen. We hebben hem nog nagewuifd en dat werd op prijs gesteld want hij zwaaide terug. Wat mij brengt op enkele regels in het verkeer die heel anders zijn als bij ons in Nederland.

Als er bij een kruising een stopbord staat moet men stoppen of er nou verkeer aankomt of niet. Kom je met meerdere tegelijkertijd op een kruising dan mag degene die het eerste gestopt heeft ook als eerste weer optrekken, maakt niet uit van welke kant hij komt. De volgorde van aankomst bepaald de volgorde van vertrek. Als je bij een kruising met verkeerslichten komt en je moet rechtsaf dan mag je, ook al is het rood en indien het verkeer dit toelaat, rechtsaf slaan.

De verkeerslichten hangen meestal aan kabels boven de weg maar dan achter of boven de kruising en nooit, zoals in Nederland, voor de kruising. Zeker zo handig want je hoeft nooit zo over het stuur naar boven te kijken. En het naambord van de straat die je kruist hangen onder de verkeerslichten.

Aan de voorzijde van de auto bevind zich meestal geen kenteken, het kenteken zit aan de achterzijde van de auto en je koopt een kenteken met je eigen kenmerken (zie foto). Bij deze auto heeft men het teken van gehandicapte (de rolstoel) in het kenteken verwerkt. Je kentekenplaat blijft je eigendom. Dit wat betreft enkele verkeersregels in de USA.

De Yankee Tom was, sinds zijn aanschaf, nog niet ge-upgrade. Het gevolg was dat hij het adres, waar wij de auto in moesten leveren, niet kenden. Dus maar weer de Nederlandse Tom gepakt want die had er wel de nieuwste stratenversie op staan. Maar bij het aanzetten begon het scherm te trillen en liepen de kleuren een beetje door elkaar.

5 km voor we bij de eindbestemming car return waren, liet hij ons een doodlopende weg inrijden, alsof hij wou zeggen, dit krijg je nou als je mij op de reservebank zet en mij inruilt voor die Yankee. Nadat we zelf, gevoelsmatig, een eind in de ‘goede’ richting hadden gereden vond hij weer de juiste weg en konden we de auto inleveren. We hebben met weemoed afscheid van hem genomen, het comfortabele karretje dat ons trouw 4 weken lang, over highway, byway, zand- en grindweg, door de States had gevoerd.

We stonden vreemd te kijken dat bij de dropoff het gewicht van de koffers in ponden werd weergegeven, toen bleek dat niet alleen wij maar ook de koffers een licht overgewicht hadden. Dus hebben we met de inhoud ervan wat gerommeld waarna de koffers aan de vastgestelde normen voldeden. Dat zal voor ons nog wel enige tijd nodig hebben.

Raar was ook dat we eigenlijk geen echte pascontrole hebben gehad. Wel is de instapkaart met de pas bekeken, maar een echte controle, zoals we die bij het binnenkomen hebben gehad, was er niet. Alsof men wou zeggen, ‘het is goed dat je weer gaat’. Maar terugkijkend kunnen we zeggen, we hebben een fantastische tijd gehad. Veel mooie natuur gezien en ontzettend genoten van alle deugden en ondeugden die Amerika kent. Nellie heeft nog coupons van Hardees die, zo is haar verteld, geldig blijven zolang de producten op voorraad zijn. Dus moeten we wel terug om deze op te maken. Maar daar vertellen we dan wel weer over als het zover is.