25 juni Chicopee

De 21ste juni is Piet erachter gekomen dat er problemen bleken te zijn met het doorsturen van de weblog. Van enkele personen, ‘zwartrijders die met ons mee reizen’ hebben we daar ook bericht van gehad. Van ‘waarbenje.nu’ hebben we vandaag een mail gehad dat de storing is verholpen. Mochten er mensen zijn die geen verslag hebben ontvangen, laat het ons even weten, dit geld ook voor de komende verslagen.

We verblijven al 3 dagen in de Quality inn, een hotel met een ruime kamer en, ook zeker niet onbelangrijk, een goed ontbijt. Het heeft vannacht flink geregend dus de ruiten waren weer schoon. Ook de was lag weer schoon in de koffers, dus waren we om 10 uur weer klaar voor de route van vandaag, het was al 25 gr. En dat na al die regen van gisteren en vannacht.

Ook zo’n vast ritueel is, eerst tanken om met een volle tank te starten. De betaling gaat dan meestal met een creditcard en soms hoef je deze alleen maar in de betaalsleuf te steken en kun je beginnen met tanken maar deze keer werd er gevraagd om de zipcode (postcode) een 5 cijferig getal. Meestal lukt het wel om de cijfers van je eigen postcode te gebruiken en een cijfer daaraan toe te voegen maar deze keer lukte dat niet dus moest Piet vooraf een vast bedrag storten en voor dat bedrag kon je dan tanken.

Het was een zonnige dag met prachtige wattenwolkjes aan de hemel. We sloegen vaak, tegen de zin van Tommetje, andere wegen in die wat smaller en niet zo druk waren. Uiteindelijk loodste hij ons telkens de richting in die wij wilde. Bij Monterey kwam op het dashboard de waarschuwing dat we binnen korte tijd de olie moesten vervangen. Piet drukte de melding weg en zei, ik kijk daar vanavond wel naar, en we vervolgden de route richting Great Barington.

We reden richting Stockbridge via een smal weggetje waar we een waarschuwingsbord zagen dat er beren konden oversteken. Gelukkig creëren wij geen beren op onze weg, wij proberen de problemen zelf wel op te lossen. Maar in het achterhoofd bleef toch de olieververs melding terugkomen en toen we koffie hadden gedronken en de auto weer startte kwam weer de melding van olie verversen. We besloten om de route niet uit te breiden maar gewoon af te werken, hierdoor waren we tegen 3 uur alweer bij het hotel.

In onze kamer gekomen belden we naar de storingsdienst van Alamo en dan krijg je de traditionele vragen om de juiste persoon aan de lijn te krijgen. Dit alles was moeilijk te volgen maar na enige tijd kwam er een juffrouw aan de andere kant die wel heel onduidelijk sprak, ze sprak snel en met een dialect. Piet gaf de telefoon aan Nellie die beter met de dame aan de andere kant kon praten. Uiteindelijk kwam het er op neer dat we teruggebeld zouden worden nadat er overleg was geweest en een beslissing was genomen.

Na 15 minuten ging de telefoon met de mededeling dat we bij Enterprise in West-Springfield de auto konden omruilen. Was dus in dit geval gunstig dat we in een grotere plaats zaten. Dus wij naar Enterprise, wat een half uur rijden was. Daar aangekomen, en ons probleem hadden uitgelegd konden wij een andere auto hebben, maar men had geen Ford Expedition en eigenlijk hadden ze geen enkele grote auto. Men bood ons een Nissan Rogue aan maar dit type was wel heel klein in vergelijking met wat wij nu hadden.

De verkoper deed zijn echt zijn best om het probleem op te lossen en toen hij de melding binnen kreeg dat er een Ford Explorer was teruggekomen zijn we naar deze auto gaan kijken. Hij was wel een maatje kleiner als wat we hadden, maar een auto rijden waarvan de olie ververst moest worden was ook niet alles. Dus besloten we voor deze auto te gaan, hij was misschien wel wat kleiner maar de meeste knopjes zaten zoals we gewend waren. Een voordeel was nu wel dat we makkelijk konden in en uitstappen, deze auto was een stuk lager. Was toch weer ff wennen om een stuk lager te zitten.

We kunnen het de komende 3 weken best doen met deze kleinere auto. Zolang die maar geen nukken vertoond, maar daar gaan we niet vanuit. Het lijkt erop dat deze vakantie een test voor ons is hoe we met hindernissen omgaan, maar belangrijker, hoe lossen we de problemen op.

Toen we terug in het hotel de foto’s gingen bekijken bleken ze ook echt iets extra’s te hebben gekregen door de mooie luchten, Nellie kan daar enthousiaster van worden dan van de luchtjes van Piet. Wat de volgende stop en overnachting gaat worden weten we nog niet. Dat gaan we vanavond bekijken. Wat dat gaat worden lezen jullie morgen weer.

Tot morgen. Toedeloe!!