30-7 Sault Ste Marie

Vandaag zijn we 9:30 gestart bij temperatuur van 20 graden. Klaar voor ons nieuwe avontuur, en achteraf is het een héél bijzondere dag geworden.

Eerst bij Espagnol tanken, de prijs voor een liter ligt hier 40 dollarcent hoger als in de VS en het lijkt wel dat, naarmate we westelijker gaan de prijs hoger wordt. Maar je hebt, om vooruit te komen benzine nodig, en om te fotograferen moeten de ramen gewassen worden. Buiten de raamwisser hangt er ook altijd een soort keukenrol klaar om de ramen droog te wrijven.

In de buurt van Massey gingen we van de weg af om enkele foto’s te maken van de Spanish River. We plaatsen de auto in de schaduw van een boom achter een andere auto. We raakten in gesprek met deze mensen die zo vertelde ze in 1966 vanuit Engeland naar Canada geëmigreerd waren en nu in deze mooie omgeving van hun pensioen genoten. We werden door hen uitgenodigd om samen met hen picknicken.

Wij stonden verbaasd van zo’n hartelijkheid en gastvrijheid. We hebben de uitnodiging aangenomen en hebben een interessant, gezellig gesprek gehad en genoten van hun gastvrijheid en van alles wat Rex en Miki, want zo heette ze, hadden meegebracht. (zie foto)

We hebben nog wat foto’s gemaakt, ook van een meeuw die om eten stond te schooien. (zie foto) Je staat wel verbaasd hoe alles hier, door de mensen zelf, netjes wordt gehouden en hoe netjes de toiletten bij deze picknick plaatsen zijn. Je kunt er je handen wassen want er is water en zeep en ook elektriciteit voor de handdroger.

Weer enkele kilometers verder zagen we een bord dat ons verwees naar een park genaamd Waterfalls. Dus wij meteen afslaan, want dat is ons ding zomaar impulsief van de route af gaan, mochten we al een route hebben. Na zo’n 8 km kwamen we bij een privé park met motel aan een meer dat Waterfalls heette. (zie foto) Een prachtige locatie waar het grasgedeelte meer leek op een uitlaatplaats voor honden. Dus wij hebben ons heel voorzicht een weg gebaand door de stront doolhof.

10 km verder gingen we weer van de weg af om via een binnenweg naar North Chanel te gaan. We volgden een zandpad, want als je van de hoofdweg af gaat is de weg meestal een zandpad geworden. Voor onze auto is dat niet erg want hij kan nogal wat aan omdat hij AWD (All Wheel Drive) heeft. Na zo’n 6 km hotseknotsend over het zandpad te hebben gereden hadden we nog geen water gezien. Voor ons een reden om maar weer om te draaien. Maar dat is echt wel ons ding, impulsief afslaan, ons laten verrassen en maar zien wat we uit komen. Maar we rijden nu al 3 dagen een weg waar we geen enkele mogelijkheid hebben om af te slaan, want we komen steeds weer op dezelfde terug.

Meestal is het verboden om op een brug te stoppen, maar bij Spragge stroomde de Serpent river onder de weg door, dus gedraaid en teruggereden, Nellie werd voor de brug gedropt en ging te voet verder, gewapend met een video- en fotocamera om wat beelden vast te leggen. ( foto) Piet blijft dan bij het begin van de brug wachten tot ze een hand opsteekt, in de hoop dat ze weer opgepikt word. Zo komen wij dus aan de mooie foto’s voor de site.

Wij houden ons, over het algemeen, netjes aan de snelheden die aangegeven worden. Deze variëren 50 km in de bebouwde kom tot 70 en 90 km op de autoweg. Veiligheidshalve schakelen we dan de cruise control in en tuffen zo lekker ontspannen verder. Maar je wordt door iedereen gepasseerd, ook door auto’s met grote caravans erachter of enorm grote vrachtwagens met oplegger. Ze letten niet op snelheid en scheuren je met een rot vaart voorbij. ( foto’s)

Van de dorpjes en stadjes die je passeert staat op de naamplaat ook het aantal inwoners en dat varieert van 200 tot over de 10000. Het was weer een geweldig mooie route vandaag en het weer hielp hier zeker ook aan mee. We hadden een heldere blauwe lucht met prachtige witte wolkjes en dat bij een temperatuur van 25 graden.

De wegen die wij, tot nu toe, op onze route door Canada hebben gereden, geeft ons het gevoel dat de wegen hier minder goed zijn als in de VS. Bij de spoorwegovergangen is het bumpen, ook op de autowegen zitten veel gaten in de weg en ook de andere wegen zijn vaak slecht door achterstallig onderhoud. Wat de VS en Canada gelijk hebben zijn de idiote prijzen, b.v. een motel kan $ 79,91 kosten + tax en dan kom je op b.v. $ 89,04 of een frietje kost $ 1,72, 2 koffie $ 2,72 en een steak $ 8,64.

Morgen gaan we weer terug naar de USA we vermoeden dat we in de buurt van Gladstone Michigan terecht zullen komen maar…zekerheid heb je bij ons nooit. We laten ons weer verrassen. Bye bye Canada

Tot morgen.