29-7 Sudbury (Ontario)

Na een goed ontbijt zijn we rond 9:30 vertrokken bij een temperatuur van 19 graden een heerlijke temperatuur om te starten. Trouwens het koelt ’s nachts goed af dus het is heerlijk slapen bij deze temperatuur. Gisteren hebben we al verteld dat je in Canada geen wijn, bier of andere sterke drank in een supermarkt zoals Walmart kunt kopen. Je moet hiervoor echt in een liquor store zijn.

Onze fles wijn hebben we gisteravond burgemeester gemaakt, maar dat was een simpel klusje voor ons. Dus voor we droog komen te staan is het eerste werk, op naar de liquor store, want zonder drank geen klank hadden we al verteld. Ofwel een goed schrijver heeft een neut nodig om al die verhalen op internet te durven plaatsen. Heb ik het nog niet over al die foto’s waarin je je ziel bloot legt.

Onze trouwe vriend de politie (foto) escorteerde ons om ons de weg te wijzen. Wij waren 10 minuten te vroeg want om 10 uur ging de winkel pas open. Wij stonden verbaasd van de drukte op de maandagmorgen bij de winkel, allemaal mensen die wel een glaasje lusten (foto). Alcoholisten, zwervers, ambtenaren, vakantiegangers, Nederlanders etc. ze stond allemaal in de rij om een fles of een blikje te kopen. De prijs was ook navenant. Je zou meteen aan een ontwenningskuur beginnen. Het was dan ook niet gek dat Brinks meteen klaar stond om de winst direct op te halen en in een kluis op te bergen. (foto). Nu begrijpen we ook waarom de Canadese douane vroeg of we alcoholische dranken bij ons hadden.

Uiteindelijk komt dan het moment dat je met de route gaat beginnen, je zit hierin een waterrijke omgeving en dat hebben we ook gemerkt. Orillia zelf wordt al omgeven door meren en de route naar Sudbury is niet anders. Genoten hebben we, zo duur als Canada is zo mooi is het ook, je krijg wel waar voor je geld. De weg die we volgden liep aan de westkant langs Georgian Bay ( foto) wat weer op Lake Huron uit komt.

Je hebt wat wegen betreft niet zoveel keus, er loopt een weg naar Sudbury en een alternatieve route maakt al gauw een omweg van 150 km. Het eerste gedeelte was een autoweg die uit de rotsen uitgehouwen was. Een prachtige weg die ons door de het glooiende landschap voerde. Werkelijk schitterende route.

Bij Perry Sound ging de 4 baanse autoweg over in een 2 baanse en zo werden we door Perry Sound geloodst. Een mooi dorpje waar in een klein riviertje enkele kleine watervalletjes en stroomversnellingen zaten. Het riviertje monde uit in de Georgian Bay. (foto).

Langs de weg stonden borden waarop gewaarschuwd werd welke boete je kreeg als je te hard reed, en hier zijn ze daar niet flauw mee. Bij 20 km te hard is dat $ 98 dollar en 3 strafpunten, wat die strafpunten precies inhouden weten we niet. Ook hier staat onze beste vriend de politie verdekt opgesteld en voor je het weet zetten ze sirene aan, en zijn er eerder dan je in de gaten hebt. Piet weet, vanuit ervaringen in Colorado, er alles van hoe dat gaat.

De toeristische route was zo’n 200 km en wisselden de heuvels en meren elkaar af. Het was telkens een grote verassing wat er om de bocht lag. De zon werd afgewisseld met een fikse buien die we echt wel aan zagen komen, (foto) jammer, met de ruitenwissers aan kan je geen foto’s maken. Maar de temperatuur blijft hier heerlijk, voor de komende dagen wordt zo’n 25 graden voorspeld, en dat zijn mooie vooruitzichten.

Morgen rijden we langs de North Chanel, het noordelijke gedeelte van Lake Huron, richting Sault Ste Marie. Hoe morgen ons avontuur weer verloopt vertellen we morgen in onze continuing story.

Tot morgen