5 juli Syracusa

Omdat we in dit hotel op de 3e etage zitten hebben we gisteravond mooi van het voorwerk kunnen genieten. Vandaag zagen we de uitverkoop van vuurwerk langs de weg. Gisteravond werd ook voor vandaag onweer verwacht. Voor we startte hebben we eerst even naar het weerbericht van vandaag gekeken, het voorspelde niet veel goeds. Vanaf 12:00 uur zou het flink gaan onweren en wat wij konden zien zou dit af en aan de hele middag zo zijn. We hadden een mooie route in gedachte.

Van Bob, onze vriend uit Florida, hebben we geleerd, maak voor vertrek altijd een plan, en kan dit niet, zorg dan dat je plan B en C achter de hand hebt. Wijze woorden van een ervaren ranger. Plan A was, we gaan gewoon toeren, en als het gaat onweren zetten we plan B in, dat was shoppen, we hadden hier een hele grote mall gezien. Wat plan C zou zijn moesten we nog bedenken, daar hadden we tijdens het shoppen genoeg tijd voor. Dus geen zorgen vooraf, we zien wel.

Om 9:30 zaten we bij een temperatuur van 29 gr. in de auto een het was licht bewolkt. Het eerste gedeelte, Syracuse uit, ging via een freeway waar je 65 mijl, ongeveer 110 km, mocht rijden. Daarna was het binnendoor richting Scott. Bij Skaneateles stapte Nellie uit om foto’s van het Skaneateles Lake te gaan maken. Ze stond op de oprit van en huis, en moest aan de kant omdat de bewoner aan kwam rijden. Hij zei dat hij moest gaan werken, hij lachte en vroeg aan Nellie of ze het huis wilde kopen, dat was niet de bedoeling zei ze maar ik wil wel graag een paar foto’s van het meer maken. Loop maar achterom maar maak geen gebruik van de trap want die ben ik aan het repareren.

Het was overal moeilijk om bij het meer te komen, de huizen hadden allemaal enorme voortuinen en schermden met bomen en opritten de doorgang naar het meer af. We laten ons niet afschrikken en gaan dan toch vaak proberen om wat foto’s te maken. Het probleem is niet alleen dat er geen toegang is maar ook dat we het achteropkomend verkeer niet te veel moeten hinderen. De snelheid op deze wegen varieert van 35 tot 55 mijl en het is niet prettig als iemand op een 55 mijl weg slechts 20 mijl rijdt.

Van Scott reden we naar Monrovia, dit ging vaak via een grintweg over een heuvelachtig terrein. Het is iedere keer spannend als je op zo’n grintweg met een daling van 8% zit. Dat is echt peentjes zweten. Na Monrovia reden we naar het Owasko Lake, ook hier was het meer afgeschermd door de aangrenzende huizen, alleen hier liepen hele smalle en steile grintweggetjes naar de huizen en we probeerden zo toch hier en daar foto’s te maken. We stonden ineens voor een leuk verzorgt huis en konden niet verder. Nellie maakte een foto van het huis, en toen we aan de achterkant van het huis kwamen stond daar ineens de bewoonster om te vragen waarom wij haar huis fotografeerde. Toen we uitlegde wie we waren en wat we deden lachte ze, en wees ons nog een stel smal weggetje naar het meer.

Inmiddels waren we echt aan koffie toe, maar de dichtstbijzijnde Mac was in Auburn en dat was toch weer zo’n 20 mijl verder. We zaten zo hoog in de bergen en het was al 1.30 was zijn we naar Auburn gereden, onderweg toch als het kon nog foto’s gemaakt. In deze Mac was in het midden een klassieke auto geplaatst waar een tafel in was gemaakt (foto). We staan iedere keer verbaasd hoe druk het is in welke Mac we ook komen.

We hebben het de hele dag droog gehouden, soms dreigde er wel wat maar we hebben geen regen gehad en werd het toch weer zo’n 32 gr. Bij het schrijven nu van ons krantje 20:00 uur, is het nog steeds droog. Als we ons hadden laten beïnvloeden door de weersberichten hadden we deze mooie dag gemist. Wil ook nog even de chauffeur een complimentje geven voor zijn rijvaardigheid. Het was soms behoorlijk steil en akelig smal, hij deed het toch maar. Morgen gaan we zuidwaarts. Waar we uitkomen, en wat het weer dan is, lezen jullie morgen weer.

Oh ja, voor de geïnteresseerden, aan de bovenzijde staat aan de rechterzijde een landkaartje, als je daar op dubbelklikt dan zie je op een landkaart alle plaatsen waar we geslapen heb

Tot morgen. Toedeloe!!