21 juni Brattleboro VT

Het hotel waar we vannacht hebben geslapen, The Holow Inn, kwam voor Piet door de naam over als een spookhotel. Het heeft vannacht niet gespookt, nee het was een goed hotel met een ruime kamer, een harder matras dan wat we de afgelopen dagen hadden gehad, met een redelijk goed ontbijt. We hebben nu ervaren dat het vertrouwde los te laten heel verrassend kan zijn.

Zoals iedere dag weer rond 10:00 uur gestart, het was half bewolkt en 19 gr. Voor we aan de route begonnen eerst tanken, en kijken of we onze wijnvoorraad konden aanvullen, ons spraakwater was behoorlijk geslonken. In de staat New York moet je naar een slijter voor een fles wijn en hier in Vermont kun je de wijn gewoon in de supermarkt kopen dus gingen wij naar Walmart. Deze Walmart lag in Berlin en we moesten via Montpelier rijden. Raar als je al deze plaatsnamen op zo’n korte afstand tegenkomt alsof je hele stukken weg hebt overgeslagen.

We reden via Washington, ook weer zo’n plaatsnaam die we meer zijn tegengekomen, hier liggen deze plaatsen dicht bij elkaar. We reden een prachtige route die het eerste gedeelte langs de Randolph river liep. Alleen jammer dat er in de weg vaak zoveel gaten zaten, waardoor we goed door elkaar geschud werden. Vandaag is het hier selfie dag, wij zijn gewoon onszelf.

Na Chelsea werd het weer flink klimmen en dalen, steeds stroomde links of rechts van ons een watertje. Er was weinig verkeer en vaak voelden we ons alleen op de wereld, je kunt zo echt je hoofd leegmaken, weg van de alledaagse hectiek. Maar bij Turnbridge begon de camera gekke dingen doen, telkens als er twee foto’s achter elkaar gemaakt werden sloeg hij op tilt. Er werkte niets meer zelfs het uitzetten niet. Het enige wat we dan konden doen was even de batterij eruit halen en dan kon er weer een foto gemaakt worden.

Dus even langs de kant want we wilden perse een foto maken van de brug die over de rivier ging. Tot 3 keer toe zijn we omgedraaid om die foto te maken, helaas, telkens sloeg de camera vast, daarom reden we maar door. Nellie moest na iedere foto de batterij uit de camera halen. We besloten om naar een winkelcentrum te rijden om advies te gaan vragen en, eventueel, een andere camera te gaan kopen. De dichtst bij zijnde Walmart was in Lebanon, New Hampshire, dus wij de snelweg op en met een vaart naar Lebanon.

De verkoper nam alle tijd voor ons en begon te kijken wat er aan de hand kon zijn en volgens hem kon het niets ernstig zijn. Zijn advies was, koop nog geen andere maar probeer hem te resetten in de fabrieksinstellingen dat zal veel oplossen. Wij namen zijn advies ter harte en gingen bij Mac een kopje koffie drinken, het was inmiddels al weer 1:00 uur dus ook weer tijd voor een licht hapje.

Toen we de koffie op hadden zijn we weer van de Intestate gegaan en langs de Connecticut river gaan rijden, deze rivier is hier de grens tussen Vermont en New Hampshire, om zo in Brattelboro te komen. Een prachtige route waar je het ene moment in New Hampshire reed en het andere moment in Vermont, maar wel steeds langs de rivier. Bij Windsor kreeg Piet een helder moment, hij zei “als we het geheugenkaartje eens verwisselen, in het tasje zit nog wel een reserve”. Ja hij zal geen reserve hebben.

Op een parkeerplaats hebben we de geheugenkaartjes omgewisseld en zijn gaan testen, en ja hoor het werkte. We konden weer doorrijden en Nellie kon weer foto’s maken zonder steeds de batterij te verwijderen. Wie komt er nou op het idee om het geheugen kaartje om te wisselen? Piet, die man die alle knopjes test en per se wil weten waar ze voor dienen.

Tegen 4 uur kwamen we in het hotel en hebben daar geproost op een werkende camera. Morgen gaan we een rondje rijden hier in de omgeving, we hebben dit hotel voor 2 nachten geboekt. Wat deze omgeving ons bied laten weten wij jullie morgen weer te vertellen. Hoe de route eruit gaat zoen weten we nog niet maar dat kun je morgen weer lezen.

Toen we vanmorgen zag het er niet naar uit dat het zo’n mooie zonnige dag zou worden met 28gr. Het was weer een mooie route, toch weer z’n 210 km, maar ook een spannende dag, Nellie vind het moeilijk om zonder haar machientje rond te toeren. Maar……….probleem is opgelost.

Tot morgen. Toedeloe!!!