26-juli Richfield
Blijf op de hoogte en volg Piet en Nellie
27 Juli 2014 | Verenigde Staten, Richfield
We zijn gisteravond op tijd naar bed gegaan, 11 uur. Zo vroeg kunnen we ons niet meer herinneren, wij zijn echt half nacht mensen. De temperatuur was toen nog steeds 33 gr. en deze is verder de hele nacht niet gezakt, maar het lijkt wel of we gaan wennen aan de temperatuur.
Het was een goed hotel, goed ontbijt, de ontbijtruimte was naast onze kamer, en omdat het zo druk was vanmorgen hebben we lekker op onze kamer ontbeten. En zoals het een echte Amerikaan betaamt, met de TV aan. En weer kwamen de beelden van de vliegramp op het scherm en steeds weer hadden ze het, met bewondering, over de respectvolle wijze waarop Nederland met de overledenen en de nabestaanden omgingen.
We zijn om 9:30 uit St George vertrokken, het was bewolkt en de temperatuur was 35 graden. Iedere dag is weer even nadenken wat de datum en welke dag het is. Het eerste gedeelte, tot Cedar City, ging via de snelweg. Daar hebben we eerst getankt en de voorruit gewassen, en hebben het vervolg van de route via byways gereden.(zie foto). Om 10:00 uur is de temperatuur gezakt tot 28 graden, een beetje tot normale waarde.
Nadat we Cedar City hadden verlaten zijn we de bergen ingereden. Het was een slingerweg met haarspeldbochten en een stijgen en dalen. Toen we op het hoogste punt waren was de temperatuur gedaald tot 16 gr. en soms met een fris windje.
Daarna richting Richfield, een 150 km lange slingerweg. We reden via National Break Monument naar Cedar Breaks, daar hadden we op een hoogte van ruim 3100 meter een fantastisch uitzicht dat veel weg had van Brice Canyon. Het was prachtig om door deze bergen te rijden met zo’n afwisselende natuur. Het ene moment reed je langs alle soorten coniferen en even later was het een veld met bloemen van allerlei kleuren.
Bij Lake Panguitch zijn we zowel bij het begin als het einde van het meer uitgestapt. In het begin was een camping, daar werd volop gevist in het meer met platte bootjes die vanaf de kant met een Quad het water in werden geduwd. Aan de andere zijde reden we het strand op, en toen we, na wat foto’s te hebben genomen weg wilden rijden, kwam een vrouw naar ons toe gelopen, ze riep iets naar ons. Piet deed de deur open en zei op zijn Nederlands “wablief”. Ze vroeg, wel in het Engels, of we onze puppie aan het zoeken waren. Nee zei Piet, ditmaal in het Engels, onze huisdieren hebben we in Nederland gelaten.
Even buiten het stadje en hebben we een stop gemaakt bij een camping, daar stonden, heel uitnodigend, enkele picknicktafels en omdat het een heerlijke temperatuur van 28 graden was, besloten we, voor het eerst deze vakantie, te gaan picknicken. (zie foto) Niemand die daar iets van zegt, je kunt er zomaar gaan zitten en van alle faciliteiten gebruik maken zoals naar de toilet gaan of een wasje doen ( foto). Wat een land, het is echt genieten van de ruimte en vrijheid.
Toen we opstonden werd het donker, achter ons zagen we lichtflitsen en hoorde gerommel, we waren benieuwd of er ook echt iets zou vallen, en als er hier iets valt, valt het ook met bakken. Voor ons zagen we dat het in de bergen onweerde en regende. Wij hebben maar enkele minuten wat regen meegekregen, echte Amerikaanse druppels, groot en veel, we hadden de ruitenwissers nodig, maar het was voor korte duur.
We genieten ook van onze complete auto, als iemand passeert en te dicht voor je komt rijden geeft de display een signaal met een rode auto weer, en als er tussen je voorganger voldoende ruimte is zal de auto groen worden. Ook als je van rijbaan verandert of te veel links of rechts van je rijbaan rijd zal er een waarschuwingssignaal komen. Piet heeft inmiddels alle knopjes getest, ( denkt hij) en weet waar ze voor dienen, er zitten in deze auto wel erg veel knopjes.
Morgen gaan we richting Salt Lake City, gisteren waren er in deze omgeving bosbranden, we hebben er niets meer over gehoord, we zien wel of we deze route kunnen rijden.
Tot morgen!
Het was een goed hotel, goed ontbijt, de ontbijtruimte was naast onze kamer, en omdat het zo druk was vanmorgen hebben we lekker op onze kamer ontbeten. En zoals het een echte Amerikaan betaamt, met de TV aan. En weer kwamen de beelden van de vliegramp op het scherm en steeds weer hadden ze het, met bewondering, over de respectvolle wijze waarop Nederland met de overledenen en de nabestaanden omgingen.
We zijn om 9:30 uit St George vertrokken, het was bewolkt en de temperatuur was 35 graden. Iedere dag is weer even nadenken wat de datum en welke dag het is. Het eerste gedeelte, tot Cedar City, ging via de snelweg. Daar hebben we eerst getankt en de voorruit gewassen, en hebben het vervolg van de route via byways gereden.(zie foto). Om 10:00 uur is de temperatuur gezakt tot 28 graden, een beetje tot normale waarde.
Nadat we Cedar City hadden verlaten zijn we de bergen ingereden. Het was een slingerweg met haarspeldbochten en een stijgen en dalen. Toen we op het hoogste punt waren was de temperatuur gedaald tot 16 gr. en soms met een fris windje.
Daarna richting Richfield, een 150 km lange slingerweg. We reden via National Break Monument naar Cedar Breaks, daar hadden we op een hoogte van ruim 3100 meter een fantastisch uitzicht dat veel weg had van Brice Canyon. Het was prachtig om door deze bergen te rijden met zo’n afwisselende natuur. Het ene moment reed je langs alle soorten coniferen en even later was het een veld met bloemen van allerlei kleuren.
Bij Lake Panguitch zijn we zowel bij het begin als het einde van het meer uitgestapt. In het begin was een camping, daar werd volop gevist in het meer met platte bootjes die vanaf de kant met een Quad het water in werden geduwd. Aan de andere zijde reden we het strand op, en toen we, na wat foto’s te hebben genomen weg wilden rijden, kwam een vrouw naar ons toe gelopen, ze riep iets naar ons. Piet deed de deur open en zei op zijn Nederlands “wablief”. Ze vroeg, wel in het Engels, of we onze puppie aan het zoeken waren. Nee zei Piet, ditmaal in het Engels, onze huisdieren hebben we in Nederland gelaten.
Even buiten het stadje en hebben we een stop gemaakt bij een camping, daar stonden, heel uitnodigend, enkele picknicktafels en omdat het een heerlijke temperatuur van 28 graden was, besloten we, voor het eerst deze vakantie, te gaan picknicken. (zie foto) Niemand die daar iets van zegt, je kunt er zomaar gaan zitten en van alle faciliteiten gebruik maken zoals naar de toilet gaan of een wasje doen ( foto). Wat een land, het is echt genieten van de ruimte en vrijheid.
Toen we opstonden werd het donker, achter ons zagen we lichtflitsen en hoorde gerommel, we waren benieuwd of er ook echt iets zou vallen, en als er hier iets valt, valt het ook met bakken. Voor ons zagen we dat het in de bergen onweerde en regende. Wij hebben maar enkele minuten wat regen meegekregen, echte Amerikaanse druppels, groot en veel, we hadden de ruitenwissers nodig, maar het was voor korte duur.
We genieten ook van onze complete auto, als iemand passeert en te dicht voor je komt rijden geeft de display een signaal met een rode auto weer, en als er tussen je voorganger voldoende ruimte is zal de auto groen worden. Ook als je van rijbaan verandert of te veel links of rechts van je rijbaan rijd zal er een waarschuwingssignaal komen. Piet heeft inmiddels alle knopjes getest, ( denkt hij) en weet waar ze voor dienen, er zitten in deze auto wel erg veel knopjes.
Morgen gaan we richting Salt Lake City, gisteren waren er in deze omgeving bosbranden, we hebben er niets meer over gehoord, we zien wel of we deze route kunnen rijden.
Tot morgen!
-
27 Juli 2014 - 10:00
Esther:
Lieverds,
Wat een uitzicht bij Cedar Breaks! En ook de andere plaatjes.
De inwendige mens wordt goed verzorgd!
Lekker aan het genieten, zo te zien!
Op naar Salt Lake City!
Hier was in 2002 de Olympische Winterspelen.
Misschien is er nog wat van te zien.
Goede reis!
Liefs Esther
-
27 Juli 2014 - 10:12
Jos En William:
hallo familie. even een verslag gemist ,maar ik ben weer helemaal bij. zeer prettig te lezen.heb af en toe hetgevoel of ik meerij.mooi verslag en zeer mooie foto,s. en morgen zijn we er weer. groetjes uit italie. -
27 Juli 2014 - 11:09
Miranda:
Goedemorgen moedertje en Pietje, prachtig is het daar. Jullie genieten dat is te zien op de foto's. Alleen die foto's van Wal-Mart hoeven voor mij niet zo nodig......ggrr
Hier alles goed. Prima weertje, lekker beetje afgekoeld nu. Wij gaan weer aan de shop werken ;-)
Love you
XXX -
27 Juli 2014 - 12:11
Maria Blom:
Lieve Nellie en Piet,
Wat fijn dat jullie zo genieten dat hebben jullie dan ook echt verdiend.
Heb de foto's bekeken en wat een prachtige natuur hebben die gebieden waar jullie door heen reden zeg, echt geweldig.
Ook heb ik foto's gezien van een smikkelende Nellie hahahaha geniet er maar van lieverds.
Nog een mooie en hele voorspoedige reis verder.
Liefs en dikke knuffels,
Maria en Jan. -
27 Juli 2014 - 16:00
Johanna En Piet:
Hoi Nellie en Piet,
Zo te zien/lezen genieten jullie weer volop.
Volop moois te zien en veel belevenissen.
By the way; "Ramen wassen doet Betty hoor Nellie"
Geniet er maar goed van.
Hier alles zijn gangetje, stapje voor stapje vooruit, zeggen we dan maar (jullie begrijpen dat wel hé!)
Verder zeer rustig in the street.
Rustig verder genieten en we spreken elkaar.
Johanna en Piet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
