27-7 Trenton (Ontario)

Na een goed continental breakfast zijn we rond 10:30 vertrokken uit Watertown bij een temperatuur van 25 graden. Eerst tanken en ramen wassen en dan richting Canada. Het is zaterdag dus erg druk op de weg, er wordt veel gesport en aan ontspanning gedaan maar zaterdag is ook de boodschappen dag, dus bij Walmart hangen ze met de benen buiten.

Er zijn 2 manieren om vanaf Watertown in Canada te komen, de eerste is via de weg over de brug bij Alexandria Bay naar Kingston, de andere is via het pontje van Port Vincent naar Wolfse Island en daarna de ferry van Wolfse Island naar Kingston. Wij kozen voor de laatste route, wat inhield dat we een kortere route hadden maar wel veel moesten wachten door de vertrektijden van de ferry’s.

De route naar Port Vincent was druk maar erg mooi, we hebben nog even staan te praten met een man die zijn boot te water liet. Daarna door naar het pontje van Port Vincent. Op het pontje konden 6 auto’s en wat fietsen en voetgangers, het was echt inpassen. De overtocht duurde zo’n 20 minuten en dan sta je daar ineens in Canada, bij Wolfse Island werden we opgewacht door de Canadese douane. Deze controleerde de passen en informeerden of we nog goederen aan te geven hadden en mochten daarna doorrijden.

De afstand van de landingsplaats van het pontje tot het vertrekpunt van de ferry aan de andere kant van het eiland was 11 km. Dit was de eerste ervaring dat we in een ander land waren. De afstanden waren in kilometers en niet in mijlen en de benzine was in liters en niet in gallons. Dus Tommetje omschakelen naar de nieuwe maten. Je kon merken dat hij minder moeite had met de afstand door te geven in kilometers als in Amerika met de yards.

Om 12 uur waren we bij de ferry maar die was net weg dus moesten we een uur wachten op de volgende overtocht. In de tussentijd hebben we bij de bakker wat lekkers gehaald. Piet koos voor een soort appelflap en Nellie voor blue berrie broodje. Toen kwamen we er achter dat ze in Canada weliswaar met dollars werkten maar wel met Canadese dollars en die hadden we nog niet. Maar men accepteerde ook de Amerikaanse dollars.

Op de ferry was het ook passen en meten om zoveel mogelijk auto’s ( foto) en mensen mee te kunnen nemen. Het een mooie overtocht, deze ferry was gratis, wij als Nederlanders zouden dan, omdat het gratis was, nog graag een extra ritje willen maken. Omdat dat teveel wachttijd kostte hebben we daar maar vanaf gezien en zijn verder gaan rijden langs Lake Ontario maar dan aan de noordzijde.

Toen we de auto in Chicago ophaalde had hij nog maar 40 mijl op de teller staan, dus was hij splinternieuw. We hadden wel gezien dat in de achteruitkijk spiegel telkens letters in de hoek stonden. Vandaag kwamen er achter dat deze letters de richting aangaven waarna wij ons begaven. Dus N voor Noord en NW voor Noord-West etc. Echte auto hè.

Wij hadden de planning om de eerste nacht in Canada door te brengen in Belleville. Maar de prijzen van de motels waren daar zo hoog dat we door zijn gereden naar Trenton. Het was vandaag weer een verrassende en afwisselende route, maar toch vaak langs het water reden (filmpje). De eerste indruk van Canada is dat het nog weidser en ruimer is dan de VS. Het was ook een stuk rustiger op de weg, alleen als je weer in de bebouwde kom komt dan wordt het drukker.

Morgen gaan we via Oshawa naar Orillia, maar zekerheid heb je bij ons nooit, dus even afwachten of we ook zover komen.