29 oktober St Petersburg FL

Het was vanmorgen 18 gr, we hadden lekker geslapen, dus met het bed was niks mis. Wel met de toilet, deze spoelde niet goed door, hij liet de shit achter. Daar waren wij het niet mee eens want wij hebben deze vakantie al genoeg shit gehad. Wij dus naar de balie en daar ons probleem voorgelegd, we kregen een andere kamer maar deze was nog niet schoon dus moesten we op een later moment over huizen.

Eerst even ontbijten, het was een goed ontbijt met gebakken eitjes en warme worstjes. Daarna besloten we eerst met de route te gaan beginnen en als we terugkwamen alles over te huizen naar een andere kamer. We kregen nog een telefoontje van onze vriend Ranger Bob, die vertelde dat hij aan de betere hand was en last had van Montezuma’s revenge, een ziekte die je kunt krijgen als je Mexicaans hebt gegeten. Wel zielig, Bob zat met de shit waar wij net vanaf waren. Hij gaf ons nog enkele tips voor de route van vandaag, voor morgen ging hij een plan maken.

Om 10:30 vertrokken we aan onze route, maar we waren net 5 minuten onderweg toen we een Starbucks tegen kwamen dus eerst een korte pauze inlassen om even een kopje koffie buiten op het terras te drinken. We hadden nog veel weg te spoelen maar zo is het leven, en wat maak je ervan, ook nu laten we er onze vakantie niet door verpesten.

Onze route ging over de brug van Clearwater Bay naar Clearwater Beach (foto). Daar volgden we de Gulf Boulevard die tot Madeira Beach gaat, ongeveer 20 mijl. Bij Indian Shores passeerden we Sand Castle 1 t/m 3 (foto). In 1995 en 1996 tijdens een bowlingtoernooi in St Petersburg daar hadden we een appartement in Sand Castle 2, en in de Tiki bar er recht tegenover een feestje gehad. Het was best emotioneel om dit weer terug te zien. 22 jaar waar zijn ze gebleven. Even terug in de tijd, herinneringen, allemaal schakeltjes van onze levensketting.

Onze eindhalte was John’s Pass een dorpje aan Madeira Beach waar je kunt eten in een van de vele restaurantjes aan de boardwalk maar ook dag cruises kunt maken om dolfijnen te spotten. Onze volgende halte was Seabird Sanctuary, door Bob geadviseerd. Hier worden zieke, gewonde en verweesde wilde vogels weer opgeknapt en als het mogelijk is weer in de natuur terug gezet (foto).

Omdat het nog vroeg was wij vonden het wel weer tijd voor een kopje koffie, bij Starbucks konden we weer heerlijk buiten op het terras zitten en dat was veel aangenamer dan binnen waar de airco iets té koud stond(foto). Omdat Nellie van de dokter, die haar na het ongelijk had gecontroleerd, het advies kreeg om regelmatig op verschillende tijden haar bloeddruk te laten controleren besloten we op de terugweg naar het hotel bij CVS, een apotheek dicht bij het hotel, de bloeddruk te laten meten.

Het bleek dat haar bloeddruk veel te hoog was en dat het beter was om het te laten controleren bij een medische post. Wij kregen een adres van een post die in een Walgreen apotheek was. Daar werd weer de bloeddruk gemeten en het bleek dat hij, weliswaar niet heel erg verontrustend, maar wel te hoog was. Men adviseerde om een licht bloeddrukverlagend medicijn te gebruiken om risico’s te vermijden. Waardoor Nellie ook meer rust zou krijgen.

Er werd door de arts een recept uitgeschreven dat we weer bij een Publix winkel op konden halen. Het was daardoor inmiddels 7 uur geworden en waren we 2 ½ uur verder. Toen nog van kamer verwisselen, gelukkig kregen we een kamer die enkele deuren van de shitkamer was, dus makkelijk overhuizen. Om 8 uur konden we eindelijk een hapje gaan eten, de dag was wat verder uitgelopen als we gepland hadden.

Morgen gaan we naar Ranger Bob die voor ons een heel verrassend programma in elkaar heeft gezet. We kijken er naar uit, en laten ons verrassen. Hoe deze dag verloopt lezen jullie morgen.

Tot morgen. Toedeloe!