24 en 25 oktober Kissimmee Fl

Dit verslag bevat 2 dagen, eerst de route van 24 oktober, 25 oktober gaat over de nasleep van het ongeluk dat we op 24 oktober hebben gehad.

De Quality Inn hotel waar we hier in Kissimmee had grote kamers en een royale ontbijtruimte, met ook een royaal ontbijt. Hier in Kissimmee waren 3 Quality Inns en deze lag het meest buiten de gemeente dus niet in het circus van pretparken. Het ontbijt was tot 9:00 uur dus zaten we om 9:30 al in de auto om aan onze route te beginnen, het was een lekkere temperatuur 20 gr.

Toen we in de buurt van Lake Kissimmee waren zagen we een bord met de afslag voor een boatramp, dus ff afslaan, wij dachten dat we binnen enkele minuten aan het water zouden zijn, maar de afstanden zijn hier net iets anders, dus na 8 mijl rijden over asfalt en los zand waren we bij het water (foto). Er lag een airboat die op het punt van vertrekken stond. De personen die een boottoer gingen maken hadden allemaal oorbeschermers, een soort koptelefoon, op. Dat was anders toen wij in de Everglades zo’n airboot ride deden, we kregen allemaal een stuk keukenrol die we op konden rollen en in onze oren moesten stoppen, wij hebben daar destijds wel gruwelijk om moeten lachen. Maar het was wel een beleving om zo tussen de krokodillen te varen. Er landde op dat moment ook net een helikopter, die helemaal ingesteld voor het bespuiten van land (foto).

Het vervolg van de route, tot Yeehaw Junction, was een rechte eentonige weg waar je dorst van kreeg maar de eerst volgende Mac was zo’n 15 mijl verder, maar wij kijken niet op een mijl, de koffie is belangrijk en deze keer hadden we echt een vers bakje. Hier zetten ze nog potten koffie, dus vaak staat de koffie al even.

We kwamen in een gebied dat Lakeland heette, en het was duidelijk dat het een land van meren was. We passeerden Lake Easy, Lake Wailes, Lake Cutoff, Lake Waverly etc. Het was een prachtige omgeving waar je echte rond de Lakes kon rijden. Bij Lake Wailes konden we helemaal rond het water rijden er was tussen de weg en het water een groot park waar met een mooi verhard wandelpad, speeltuinen, maar ook strandjes waar de mensen konden liggen zonnen. Een omgeving voor de rich and famous.

Het was nog steeds prachtig weer, dit in tegenstelling wat was voorspeld, als we daar op af moesten gaan kwamen we niet ver en zagen we ook niet veel. Gisteravond gaven ze 65% kans op regen maar het was de hele dag droog en zonnig met 30 gr.

Op de terugweg naar Kissimmee, nog zo’n 15 mijl rijden naar het hotel, was er plotseling die dronken dame die met een ongelooflijke rotvaart achter tegen onze auto reed. We zagen haar aankomen, en zo snel dichtbij, het gaat in een flits. Het was een ongelooflijke klap. Het gevolg hiervan hebben we gisteren verteld, dus gaan we verder met het vertrek in het ziekenhuis. We wisten dat er veel geregeld moest worden, dus besloten wij om een derde nacht bij te boeken in de de Quality Inn om alles in alle rust te kunnen regelen.

Aangekomen in het hotel bleek dat een extra nacht in dit hotel niet mogelijk was, het was helemaal volgeboekt. Men was wel zo vriendelijk om een kamer te boeken in een hotel enkele mijlen verder, dit was een Travelodge. Het was inmiddels 10.30 en we hadden nog niet gegeten, ze waren zo aardig dat er baggels, eieren en yoghurt werd neergezet in de ontbijtruimte.

Volgende stap was de verhuurmaatschappij bellen om de verzekering te laten bevestigen dat wij verzekerd waren, zodat het ziekenhuis zijn factuur kon indienen voor de gedane behandelingen en onderzoeken. Bij de extra verzekering die wij hadden afgesloten was ons verteld dat bij problemen ter plekke iemand ons probleem op kwam lossen. Ook dat men indien nodig een andere auto zou brengen. We kregen te horen dat we de auto op Orlando Airport zelf moesten omruilen ,en daar het papierwerk ingevuld zou worden. Het was een telefoongesprek van ongeveer een uur waarbij wij geassisteerd werden door de baliemedewerkster.

Na het uitchecken op 25 oktober zijn we dus eerst naar de car-return van Orlando Airport gereden. Daar is het een hele strijd geworden. Wij vonden dat we geld terug moesten hebben want wij moesten zelf de auto ophalen en dat was anders afgesproken. Ook vonden we dat we een wat grotere auto moesten krijgen want we hadden tenslotte een SUV besteld. We hebben een hele discussie gehad en nogmaals een rapport klaargemaakt, uiteindelijk kregen we een tegoedbon en de grootste SUV die ze hadden, een Chevrolet Tahoe maar helaas zonder navigatie. We kregen weer een auto waar je een trapje bij nodig had om in en uit te stappen. Uiteindelijk zijn we hiermee akkoord gegaan. We werden weer verwezen naar de telefonische hulpdienst die ons zou helpen met het verzekeringsverhaal. Het was inmiddels 1.30 uur.

Eerst een hapje eten, daarna door na de Travelodge waar we om 3 uur incheckte, en daar hebben we, weer met hulp van de baliemedewerkster, een telefoongesprek gehad met de verzekering en uiteindelijk hebben we de nodige gegevens gekregen om naar het ziekenhuis door te faxen. Onze accu was toen echt wel leeg, want het valt niet mee om in een vreemde taal dergelijke verzekeringsgesprekken te voeren.

En toen was ons spannend nog niet voorbij want toen we na het eten terug bij het hotel kwamen sloten we de auto af. Nellie moest nog iets uit de kofferbak halen, ze openden de achterklep, haalde de benodigde spullen eruit, niet in de gaten hebbend dat ze de sleutels in de koffer hadden achtergelaten. Nu was de auto op slot met de sleutel in de koffer. Dus……….weer de hulpdienst bellen, het zou bijna een hobby worden, een gesprekje van maar een half uur en een uur later stond er een jonge man op de parkeerplaats bij onze auto.

Je staat verbaasd hoe snel zo’n auto open is, enkele ballonnetjes tussen de deurkieren en de portieren zijn zo open. Maar de achterklep was niet open te krijgen. Als er zonder sleutel aan de portieren word gerommeld gaat er geregeld een indringend alarm wat niet zonder sleutel is af te zetten. De jongeman probeerde via de achterbank de achter klep van binnenuit te openen., want daar moest ergens de sleutel liggen. Plots was de jonge man zonder iets te zeggen verdwenen. Piet is toen met zijn atletisch lichaam over achterbanken gekropen om de koffers uit de kofferbak te trekken, in de kamer hebben we de koffers nagekeken, en ja hoor we hadden de sleutel. We houden van een avontuur en van een spannend leven, vandaag was een beetje tè spannend, het waren twee enerverende dag, welke je niet meer hoopt mee te maken. Geef ons maar de reis avonturen die kunnen we beter handelen.

Morgen gaan we weer door met waar we mee bezig waren. Wat we dan weer beleven blijft een verrassing.
Tot morgen. Toedeloe!!