24 juni Gainesville Fl
Blijf op de hoogte en volg Piet en Nellie
25 Juni 2017 | Verenigde Staten, Gainesville
Gisteren hadden we een route uitgezet voor vandaag de route zou gaan via Cedar Key, Suwannee en Horseshoe bay. Maar toen we Tommetje geïnstrueerd hadden zagen we dat deze afstand iets te veel zou worden, daarom lieten we Cedar Key vervallen en zou de eerste halte Suwannee zijn. Maar eerst even fruit kopen voor onderweg en daarna beginnen met de route.
Om 9.00 uur zaten we al in de auto. We waren net onderweg toen we er achter kwamen dat we de camera’s niet meegenomen hadden, dus eerst maar fruit kopen en dan terug naar onze kamer voor de camera’s. Om met een rustig gevoel te rijden ook nog even tanken want ook deze auto, die wel gewend is aan hoge temperaturen, krijgt dorst en zijn drankvoorraad moet ook regelmatig aangevuld worden. Ook meteen ff de ramen wassen, want als we rond moerasgebied komen stapt Nellie niet uit. De fanclub is in die omgeving té opdringerig zeker met deze temperaturen.
Tot Trenton gebeurde niets spannends, het was een lange racebaan waar je 60 mijl mocht rijden, maar eenmaal afgeslagen kruisten we, bij Fanning Springs, de Suwannee River. Wij zo snel mogelijk naar de kant om daarna achter een motel door te rijden zodat we enkele foto’s konden nemen. Er was niemand te zien dus Nellie kon rustig haar gang gaan.
Toen we Old Town waren afgeslagen richting Suwannee zagen we op de vaste navigatie dat we heel dicht bij de Suwannee river reden, wij hebben diverse afslagen genomen om dichter bij de rivier te komen. Bij iedere afslag kwamen we op een zandpad dat in de richting van de rivier liep. Meestal kwam je niet ver, of er stonden huizen in de weg of er stond een bord van ‘private property’. Toch hebben we enkele mooie foto’s kunnen maken.
Tot dan toe was het Tommetje die ons de richting aangaf, toen we in Suwannee waren gaf hij aan dat we dezelfde weg, als we gekomen waren, weer terug moesten rijden. Piet was het er niet mee eens en vroeg aan de vaste navigatie of die een andere weg wist, en ja hoor hij wist er een die nog korter was. Nadat wij Tommetje in zijn tasje hadden gestopt, gingen we op weg met de vaste navigatie. Na een halve mijl moesten we afslaan en kwamen we op een zandpad, de Dixie Mainline Road. Links en rechts van de weg was er moeras en dat duurde zo’n 15 mijl, slechts een keer onderbroken door een asfaltweg die het zandpad kruiste.
Het was spannend maar ook prachtig om zo ‘in the middle of nowhere’ te rijden en slechts af en toe een tegenligger. De maximum snelheid die we mochten rijden was 15 mijl, maar we moesten ook niet proberen om harder te rijden want daar was deze zandweg niet voor geschikt. We hadden ook niet de behoefte om harder te rijden want de omgeving was zo imponerend dat we vaak de auto aan de kant zette om van deze pure natuur zaten genieten. We stapten niet uit, want je weet maar nooit wat je in de swamp tegenkomt. Er stonden geregeld bordjes met; WILDLIFE. Plots stak er iets van rechts de weg over, we reden niet hard dus we lieten het beestje rustig oversteken, daarbij het kwam van rechts, dus had voorrang (foto). Dat was ook het enigste wild wat we hebben kunnen waarnemen.
Voor we weer op de harde weg kwamen passeerden we een truckje met een trailer met een boot. Hij had een kapotte band, eigenlijk hingen er nog enkel wat bandflarden aan de vellig en ook daarvan was niet veel over. Het zal je maar gebeuren, geen pretje als zoiets in de swamp je overkomt. Wij snapte nu beter waarom ze ons een 24 uurs eerste hulp verzekering wilde verkopen bij het verhuurbedrijf. Maar als je bij alles wat je doet téveel stilstaat bij wat zou ‘kunnen’, gebeuren, is het geen avontuur meer. En dat was het vandaag nogal eens.
Na 1 ½ uur over het zandpad rijden kwamen we uiteindelijk in Horseshoe Bay, een klein plaatsje aan de Golf van Mexico dat meer campinggasten had dan inwoners, en een sheriff met een hele bijzondere auto (foto). We reden, van hieruit, weer terug naar ons hotel en realiseerden ons dat als je niets onderneemt en niet van de geplaveide weg af durft te gaan je veel mooie dingen misloopt. Het was weer een bijzondere dag, we hebben gelachen en genoten. Om half 6 waren we weer terug in het motel.
Morgen gaan wij, via Steinhatchee naar Perry, ook dan zullen wij, als dat mogelijk is, weer vaak van de harde weg gaan. Hoe dat verloopt lezen jullie morgen weer.
Toedeloe!
-
25 Juni 2017 - 10:19
Jos En William :
Mooi verslag met mooie foto,s. We genieten er elke keer er van. Leuke foto van de auto van de Sherrif . Tot morgen. Nog een fijne rit. Groetjes. -
25 Juni 2017 - 12:16
Christiane:
Waw,dat zandpad, interessante tocht zeg! Prachtige foto's daarvan! En die sheriffs auto, zou die het nog doen!!! -
25 Juni 2017 - 22:00
Nieske:
Prachtige foto's weer, en zie het helemaal voor me hoe jullie zitten te lachen..wat een leuke belevenissen telkens weer.Dit is pas echt genieten.Leuk overstekend wild ook en die auto.. schroothoop denk ik. -
25 Juni 2017 - 22:30
Bob And Pat:
We genieten heel erg van uw korte bezoek aan St. Petersburg. We hebben veel plezier met u.
Nellie kan de regen weggaan en we hebben elke dag Sun Shine.
We zijn blij dat u van harte welkom bent.
Piet und Nellie, We had much fun when you visit St. Petersburg.
Nellie can make the raiin go away and we have Sun Shine every day.
-
25 Juni 2017 - 23:19
Corrie:
mooie reis en prachtige foto's!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
