15 oktober Waycross GA

Gisteren werden we in de winkel al gewaarschuwd dat bij de huidige temperaturen van rond de 30 gr vooral in moerassige gebieden de muggen en andere insecten agressief waren. Je hoorde of zag ze niet maar ze staken behoorlijk. Dit hield in dat de NMF (Nellies Mosquito Fanclub) al wisten dat wij weer in de USA waren, maar ook waar wij waren en de mogelijkheid bestond dat er een ontvangstcomité bij de ingang van Okefenokee klaar stond om Nellie welkom te heten en te omhelzen.

Dat werd vandaag dus geen bootje varen in de Okefenokee Swamp, helaas maar het is niet anders. We hadden al eens zo’n boottour gedaan maar toen zag er alles triest uit vanwege een hevige brand een jaar eerder en wij waren benieuwd hoe het er nu uit zag. Misschien een andere keer want Nellie heeft geen behoefte aan de ongevraagde innige omhelzingen van haar fans, ze houdt er alleen maar vervelende irriterende bulten aan over.

Het ontbijt vanmorgen was verrassend, een echt Country buffet met scrambled eggs, worstjes, wentelteefjes etc., de eierboer was hier al vroeg geweest. Ook geen plastic borden, bekers en bestek maar normaal aardewerk borden en kop en schotels en gewoon bestek. Alles was er in overvloed en als het je smaak was, kwam je niets te kort. Koffie en thee werd apart voor je gezet en ook het brood werd voor je geroosterd. Het was een wat gedateerd restaurant met kroonluchters en klassieke tafels en stoelen, maar we hebben er goed kunnen eten.

Om half tien zijn we gestart met de route bij een temperatuur van 24 gr. dus dat beloofde wat vandaag. Het eerste gedeelte, tot Waynesville, ging via de highway. Er waren niet veel mogelijkheden om de kleine wegjes te pakken want we reden door de uitlopers van de Okefenokee swamp en daar waren alleen maar enkele kaarsrechte highways aangelegd. We passeerden imposante oaktrees, bomen waar de slierten aan hangen alsof men er de was aan gehangen had. Er stond ook een bord langs de weg dat er gevangenen aan het werk waren.

In Brunswick hebben we de eerste koffie/plas stop gedaan, geen Starbucks maar gewoon MacDonalds, deze laatste kom je namelijk meer tegen. Het volgende doel was Jeckyll Island, hier zijn we al meer geweest en hebben daar ons rondje toen gereden, voor deze keer was het niet. Daarna gingen we richting Folkston. We passeerden de Satilla river en we zagen pas te laat hoe mooi dat het daar was dus zijn we op een zandpad gedraaid en naar de rivier terug gereden.

De foto’s moesten wel vanuit de auto gemaakt worden want NMF (Nellies Mosquito Fanclub) had ons ook hier gevonden en klopten tegen de ramen om binnen te komen. Maar we hebben de ramen dicht gehouden. Mocht je op een foto wat spikkeltjes zien dan zijn dit enkele leden van de fanclub.

In Folkston hebben we een tweede koffie/plas stop, gedaan en toen we daar vertrokken zagen we dat de knipperlichten bij een school aan stonden. Dit houd in dat al het verkeer zijn tempo moet aanpassen en niet harder als 25 mijl mag rijden. Verbaasd sta je dat iedereen zich daar strikt aan houd. Iedereen staat meteen op de rem en past zijn snelheid aan. Daaraan kun je ook merken dat men hier wat meer gedisciplineerd is.

Vanaf Folkston hebben we tot Raybon de racebaan genaamd highway gevolgd en van daaruit tot Hoboken binnendoor gegaan via de Satilla River trail en hebben daar enkele prachtige foto’s gemaakt met prachtige wolken die in het water weerspiegelden (foto). We kwamen ook nog een schildpad tegen die, volgens ons, graag op de foto wilde. Het was deze keer een flinke route van ongeveer 190 mijl maar we hebben wel, uitgezonderd op de highways, een heel rustig tempo gereden. Waar we morgen naar toe gaan weten we nog niet maar we gaan in ieder geval richting Florida. Wat het gaat worden lezen jullie morgen. We hadden vandaag een decoratieve wolkenlucht om foto’s te maken, met een temperatuur van 33 gr.

Tot morgen. Toedeloe!