4 juli Syracuse

Gisteravond hebben we weer een wasje gedaan want ook dat is op zijn tijd nodig. Hier zijn veel Loundry zaken, waar drogers en wasautomaten staan, want veel mensen hebben die niet thuis. Je kunt hier voor $ 2,50 een wasje doen in een machine waar je je hele familie in kunt stoppen, mits de familie niet té groot is. Zo’n programma duurt ongeveer 25 minuten en de was is werkelijk echt schoon. Zo’n zaak is ook een bijeenkomst van allerlei mensen uit de omgeving waar de nieuwtjes uitgewisseld worden, het wassen is dan bijzaak. Dat is op een nuttige manier de krant lezen, want ook zo blijf je helemaal bij.

Vandaag waren we er weer op tijd uit want het ontbijt hier is tot 9:00 uur. Dus ook een lange dag voor de boeg. Om 9:15 begonnen we aan onze route bij een temperatuur van 26 gr. Vandaag is het 4 juli dus Independence Day, het feest van de geboorte van de USA, zoals men dat hier noemt. Agelopen zaterdag hebben we al een defilé meegemaakt en zijn benieuwd of we vandaag iets bijzonders meemaken, de echte feestdag. Er is gezegd dat het niet aan het weer zal liggen, want het beloofd een mooie warme dag te worden.

De ‘planning’ vandaag was een route om het Oneida Lake, een groot meer boven Syracuse. Toen we Bridgeport gepasseerd waren, kregen we zin in koffie en we vroegen aan Yankee Tom of hij een goede koffiezaak wist. Hij stuurde ons naar een Starbucks in Canastota zo’n 7 mijl verder. Na enige tijd rijden hoorde we plotseling dat we onze bestemming hadden bereikt. We stonden ‘in the middle of nowhere’ voor de schuur van een boerderij (foto). Wij hadden het idee dat dit geen zuivere koffie was en vroegen daarom naar de dichtstbijzijnde Mac.

Yankee Tom zei, 5 mijl verder in Oneida is een Mac, dus wij naar Oneida. Weer hetzelfde verhaal, plotseling de melding dat we er waren. Nu stonden we midden in het centrum van Oneida maar geen Mac (foto). Misschien was hij door de hitte bevangen, dus zetten we de airco wat hoger en vroegen nogmaals naar een Mac. Nu moesten we naar Verona waar we inderdaad bij een Mac aankwamen en van de koffie konden genieten wel na 45 minuten van hot naar haar rijden.

Na de koffie weer de nodige mijlen terug om de route weer op te pikken. Van South Bay tot Bridgeport ging de route langs de zuid zijde van Oneida Lake, wij telkens wat zijstraatjes in rijdend om foto’s te maken. Bij Lakeport zagen we een prachtig doorkijkje, er stond wel een bord privé inrit voor, toch zijn we erin gereden. Al snel kwam een man naar ons toe, het bleek een van de bewoners te zijn. De man, Jake, vroeg wat ons doel was. Toen Nellie zei dat wij uit Nederland kwamen en enkele foto’s wilde maken werd hij heel enthousiast, maar vooral trots dat hij op zo’n idyllisch plekje woonde, het was zijn paradijsje.

Hij vertelde dat in alle huizen die er stonden allemaal familie woonde. Jake liep met Nellie over zijn erf en riep tegen iedereen die hij tegen kwam dat wij uit Nederland kwamen. Iets verder zat de hele familie buiten, Nellie werd aan iedereen voorgesteld, ze vroegen of ze op de foto mochten, (de 2de van links is Jake). Voor Nellie weg ging vroegen ze of ze koud drinken wilde hebben voor onderweg. Het was ook echt een betoverende omgeving, zo rustig, zo’n vrij uitzicht over het water en dat met een heerlijk briesje wat werkelijk voor de gewenste verkoeling zorgde. Jake vertelde dat het Lake 26 mijlen lang was en 7 ½ mijl breed was.

Het was een gekkenhuis rond het meer, iedereen was vrij met mooi weer. Overal zag je langs het water mensen bij de BBQ zitten, op het water was het druk met allerlei soorten bootjes en waterscooters. Overal was men Independance day aan het vieren, wij miste wel de Independence Day van enkele jaren geleden waar het hele dorp in een park met elkaar feestvierden. Jammer deze keer geen bijzondere festiviteiten meegemaakt, maar wel een leuke ontmoeting met de fam. van Jake. Vanavond is er vast en zeker nog vuurwerk, of we dat kunnen zien, we zitten 3 hoog, lezen jullie morgen.

Tegen 4:30 zat de route rond Oneida Lake er op en reden we terug naar het hotel. Bij een benzinepomp hing een bord tegen het raam dat de zakken met ijs uitverkocht waren. Dit ijs is bedoeld voor de grote koelboxen die de vissers en strandgangers bij zich hadden, met dit warme weer was het ijs niet aan te slepen. Het was vandaag druk op de weg, zelfs op de binnenwegen was het goed opletten.

Het wordt saai, maar het was weer een bijzondere dag, met uit een temperatuur van 36 gr. We dachten vandaag een niet té grote route te rijden, het bleek toch weer 225 km vandaag te zijn geworden. Morgen denken we naar de andere zijde van Syracuse te gaan, of dat zo is, weten we morgen weer te vertellen.

Tot morgen. Toedeloe!!