16 juni Lake George NY

Het hotel waar we deze 2 dagen verblijven ligt wel mooi, maar aan een drukke weg, het is hier een erg toeristische omgeving met veel hotels, winkels en eettentjes. Onze kamer heeft zowel aan de voorzijde als aan de achterzijde een deur. Vanmorgen gingen we via de voorzijde naar buiten en konden dan via een trap naar de ontbijtruimte. Na het ontbijt, wat goed was, gingen we weer via de trap naar de voorzijde maar helaas kregen we de deur niet open, er kwam telkens als we de keycard gebruikte een rood lampje en de deur bleef dicht.

Na enkele malen in de lobby de keycard te laten her programmeren ging de baliemedewerkster mee naar de deur met speciale apparatuur. Eerst de achterdeur, deze ging goed open alleen niet ver want het kettingslot zat er nog op. Daarna naar de voordeur, deze kreeg ze ook wel open maar niet met onze sleutel. Daarom vroeg ze om deze deur niet meer te gebruiken, alleen de achterdeur.

Rond 10:00 uur vertrokken we bij een temperatuur van 24 gr richting Port Henry om langs de westkant van Lake George te rijden. Even ter verduidelijking, er is een stad die Lake George heet en deze ligt aan Lake George, de bedoeling is dat we dit gedeelte langs het meer zouden rijden. Voor we bij het meer waren stak er een vosje de weg over. We waren zo verbaasd dat Nellie vergat te fotograferen, het vosje had meer een blik van ‘wat doen jullie hier’.

Het was heerlijk om zo langs het meer te rijden maar om dichtbij foto’s te maken moesten wel op een resort rijden anders kwam je niet bij het water (foto). Bij Hague werd de weg minder, er stonden daarom ook borden met ‘rough pavement’ en dat over 16 mijl. Dus wat rechts prachtig was, was recht voor je hinderend zeker met afdaling van 10%. Het was maar goed dat we een licht ontbijt hadden gehad want er werd flink gehusseld in de maag.

In Ticondroga zijn we bij McDonalds een kopje koffie gaan drinken. Het is zaterdag dus een sportdag en je staat verbaasd hoeveel sporters er dan bij Mac een vette hap gebruiken. Als je daar zit zie, en hoor je, constant reclame over Vaderdag, deze is hier morgen terwijl die in Nederland volgende week is. Bij Crownpoint zagen we niet ver van elkaar, 2 nesten met eagles, ze hadden, volgens ons jonge. Toen Nellie uit de auto stapte om foto’s te maken gingen ze flink tekeer, terwijl ze toch hoog zaten.

Bij Port Henry staken we Lake George over en kwamen zo in Vermont. Het was hier een stuk vlakker en een heel andere natuur maar toch wel een mooie afwisseling. De eerste stad die we passeerden was Middlebury wat wel erg veel op Middelburg lijkt. Omdat we langzamer rijden als de toegestane snelheid komt het vaak voor dat we een hele file achter ons hebben. Daar waar mogelijk is gaan we dan langs de kant om de auto’s te laten passeren. Er zijn veel auto’s die dan ook afremmen om te kijken of we pech hebben en hulp nodig hebben. Dit zit hier bij de mensen ingebakken, als je in nood bent of stukken hebt gewoon even elkaar helpen. Onderweg zagen wij een motor die pech had, aan de andere kant van de weg stonden auto’s geparkeerd van mensen die hielpen met duwen.

Bij Casleton zagen we een snackbar langs de weg staan die in Nederland afgekeurd zou worden. Wij vroegen ons af of deze normaal in gebruik was (foto). Tot Poultney hebben we in Vermont gereden en toen kregen we zin in koffie dus even kijken waar een Starbucks is. De dichtstbijzijnde was in Queensbury NY en dat was zo’n 25 mijl rijden. Voor een goed bakje koffie hebben wij dat wel over.

Onderweg naar Queensbury moest Nellie naar de toilet dus stopte we bij het eerste zaakje dat we tegenkwamen, Nellie vroeg of ze gebruik van het toilet mocht maken. Nellie kreeg een sleutel mee voor de damestoilet keurig verzorgt, en zelf voorzien van warm water om je handen te wassen. In Nederland is zoiets niet mogelijk. In de tussentijd had Piet weer enkele nieuwe knopjes ontdekt waaronder een knopje om de navigatie naar zijn eigen wensen te laten werken.

Rond 4:00 uur waren we bij Starbucks en hebben daar lekker buiten van een heerlijk bakkie koffie genoten (foto). We hebben vandaag zo’n 150 mijl gereden ofwel 240 km, het was een prachtige route, met prachtig weer, 30 gr maar niet benauwd. Waar we morgen naar toe gaan weten we nog niet, we moeten eerst de atlas raadplegen en het lijstje van aanbevelingen doornemen en dan nemen we een beslissing. Hoe de beslissing uitvalt lezen jullie morgen weer.

Tot morgen. Toedeloe!!