7 juli Calhoun GA

Gisteren hebben we verteld dat er tegenover het hotel waar we in Gadsden verbleven een brandweerkazerne is. Het is wel typisch dat de brandweer 2 dagen achtereen, met loeiende sirene precies om 9 uur uitrukten. Wij dachten gisteren dat dit was om ons uitgeleide te doen want wij vertrekken ook altijd om 9 uur. Maar 2 dagen achtereen met loeiende sirenes heeft vast een andere betekenis.

Toen we, enkele minuten na 9 uur vertrokken, want we moesten eerst de brandweer voorrang geven, het was inmiddels 28 gr en een beetje bewolkt. Tot Centre reden we door een heuvelachtig gebied. Toen we een grote M zagen hebben we een koffiestop gemaakt. We hebben, inmiddels, geleerd dat we wat meer stops moeten inlassen. Tijdens onze vorige vakanties namen we bijna geen rustpauzes maar naarmate je ouder wordt voel je dat je het wat rustiger aan moet doen, niet door blijven rijden en even wat minuten rust nemen.

De weg naar Cedar Bluff ging over een dijk die door het Weiss Lake liep. Een prachtig gezicht als je, mijlen aan een stuk, links en rechts water hebt. Alleen jammer, ook hier weer weinig plaatsen om foto’s te maken. Enige mijlen na Cedar Bluff verlieten we ‘Sweet Home Alabama’ en kwamen we Georgia binnen met het bord, ‘Welcome we’re glad Georgia’s on youre mind’ (foto) Ook de klok weer een uur naar voren gezet zodat het tijdverschil met Nederland nu weer 6 uur is.

We zullen in ieder geval niet vergeten dat we een dikke boom passeerde die door onweer gesplitst was en, geknakt tegen de grond was geslagen. We zullen ook niet vergeten dat we in Summerville in een file kwamen. Het bleek dat er een ontzettend zwaar ongeluk was gebeurd waarbij van een de auto’s het voorwiel was afgebroken (foto). Het was een flinke ravage en de 2 middelste banen van de weg waren afgesloten zodat de eerste hulp en de politie hun werk konden doen. Ook hier is het niet anders met invoegen als in Nederland, in plaats van ritsen blijft men tot het laatste moment doorrijden en dat verlengt de file alleen maar. Je kunt maar beter in de file rijden dan door de ambulance gereden worden.

De weg ging verder over smalle weggetjes de bergen in en werd het klimmen en dalen en dat met een aaneenschakeling van S bochten (foto). Om 2.30 uur waren we in Dalton, en bij de Mac met een bakje gingen we op zoek naar een hotel. We vonden hier niet wat we wilde, dus reden we door naar Colhoen. We besloten de snelweg te pakken om deze 17 mijl te overbruggen. Onderweg werd het al wat donkerder en zagen we hier en daar wat lichtflitsen, wat betekende dat er weer slecht weer op komst was. Het begon ook al een beetje te druppelen dat werd ons eerste buitje van vandaag.

Toen we Calhoun binnenreden werd de radio uitzending onderbroken door een waarschuwingsbericht. Er was zwaar weer op komst, we moesten rekening houden met extreme windstoten, hagel zo groot als tennisballen waardoor de auto beschadigt zou kunnen worden en er werd geadviseerd om binnen te blijven en in huis op een lage etage te verblijven. Na deze waarschuwing sprong de radio weer terug op de zender. Daar zit je dan in de auto onderweg, waar moet je heen? Dus geen paniek, het is wat het is.

Uiteindelijk hebben we een beetje regen gehad en een beetje wind, en binnen het uur scheen de zon weer. We hebben het er al meer over gehad, voorspellen is een vak en bij het weer lukt dat vaak helemaal niet. We hebben hier een goed hotel gevonden met aan de ene kant Hardee’s, aan de andere kant Dunkin Donuts en als achterbuurman een ALDI winkel dus wij zitten gebeiteld. Zeker wat betreft de telefoons in de kamer, hiervan zijn er 2 aanwezig. Een tussen de bedden, wat normaal is en de andere op de toilet, over de functie hiervan zijn wij het nog niet eens maar het zou handig kunnen zijn als je hardlijvig bent en je hulp van de balie nodig hebt. Het is wel een gewone dus geen geurtelefoon, die zou de zaak alleen maar verergeren.

Terwijl we ons verslag schrijven begint het te rommelen. Zou nu het slechte weer komen waar ze het op de radio over hadden? We zitten binnen, begane grond, lager kunnen we niet. We wachten het maar af.

Héél voorzichtig zijn we aan het uitdrijven, afkicken heeft tijd nodig. Morgen gaan we een toertje maken door Tennessee, Chattanooga ligt hier om de hoek en wij weten hoe mooi het tussen de grens van Georgia en Knoxville is. Morgen lezen jullie weer hoe dat is verlopen.

Toedeloe !