Vandaag zijn we precies 4 weken hier in Amerika en genieten al 4 weken van de geweldige mooie natuur, de vriendelijke mensen en de gastvrijheid. We hebben nog een week te gaan voor we volgende week dinsdag terugvliegen naar Nederland. Enerzijds is het alsof we hier al heel lang zijn en anderzijds vliegt deze vakantie voorbij, al weer 4 weken on the road en we zijn nu al weer aan het nadenken wanneer we weer teruggaan en waar we dan naar toe zullen gaan.

We hebben 4 weken mooi weer gehad, wat niet wil zeggen dat het niet geregend heeft. We hebben flinke buien gehad maar zelden terwijl wij aan het toeren waren. Trouwens, regen heb je nodig om alles te laten groeien en als je hier het gras ziet is dat mooi groen. Niet vreemd eigenlijk, want ook na een fikse plensbui staat de zon weer hoog aan de hemel. We weten wel dat het gras op een ander altijd groener is maar hier liggen de gemiddelde tuinen, en niet te vergeten, ook de bermen van de wegen, er mooi verzorgd en gemaaid bij.

Vandaag de 2de route vanuit Montgomery. Dit keer was de planning om via Phenix City naar Valley te rijden en dan weer terug naar het hotel. Een flinke route die zo rond de 200 mijl zou zijn, dat is ongeveer 320 km. We hebben er ook aan gedacht om, tot Auburn, een stuk snelweg te pakken, maar we hebben een hele dag, en alle tijd, met wat koffiestops moest het te doen zijn.

We zijn weer gestart op onze vaste tijd bij een temperatuur van 30 gr. En dat beloofd weer wat vandaag. Eerst even tanken en ramen wassen. Als je de benzineprijzen hier ziet dan snap je ook waarom ze hier niet op een mijltje kijken. Naast dit hotel is een benzinepomp en hier kost een gallon benzine 1,84. Reken je dat om dan kom je op een literprijs van 45 cent en dat is toch wel ff wat anders als de € 1,60 in Nederland. Wij lachen en zijn verbaast als we zien wat we moeten afrekenen, maar als we volgende week thuis zijn en gaan tanken, dan zullen we wel een koude douche krijgen.

De eerste stop was Tuskagee, we zagen een Mac voor een kopje koffie. Nellie vroeg ook hier om een extra lege beker, is ook nooit een probleem geweest, gisteren kregen we zelfs de koffie gratis, maar nu moesten we voor een lege beker 45 cent betalen. Daarom maar een lege beker uit de auto halen, want wij hebben van alles op voorraad dus ook lege bekers. Zo zie je hier dus niet alleen benzineprijs verschillen, maar ook op de lege bekers.

Toen we bij Phenix City weer aan koffie toe waren nam Piet de TomTom en Atlas mee naar binnen om het 2de gedeelte van de route plannen. De bedoeling was dat we vanaf Phenix City naar Valley zouden rijden. Omdat de grens tussen Alabama en Georgia hier wordt bepaald door de Chattahoocha River besloten we via de oostelijke kant van de rivier te rijden want daar liep op de atlas een rode streep, waarvan wij dachten dat dit een weg was. Het bleek dat hier de grens mee aangegeven werd dus zijn we alsnog via de westelijke kant in Alabama gaan rijden.

Toen we eenmaal aan het rijden waren zagen we, via de vaste navigatie, dat er wegen naar het water liepen. Dus Tommetje uitschakelen en dan op advies van de vaste navigatie naar het water het Lake Harding (foto). We konden op diverse plaatsen onbelemmerd bij het water komen en zagen we ontzettend veel watersport (foto’s). Toen we een andere afslag namen reden we langs huizen die aan het water lagen, dus daar kon je niet bijkomen tenzij je op privé terrein kwam, iets wat we soms toch wel doen. Omdat de weg, bij het laatste huis, ophield moesten we wel via de oprit van dit huis omdraaien, een andere mogelijkheid was er niet. Men komt dan wel even controleren wie je bent en wat je plannen zijn (zie foto).

Bij Salem stond een bord waarop Nellie gebakken taarten aanbied. Wij vonden dat heel logisch want we moeten uiteindelijk ergens de vakantie van betalen (foto). Maar om het nu zo groot langs de weg te zetten was nogal wat. Na Salem kwamen we in Valley, het verste punt voor vandaag. Helaas hebben we tot nu toe, behalve wat vlaggetjes onderweg, geen festiviteiten van Independence Day gezien of meegemaakt, misschien dat we vanavond de kamer uit geknald worden door het vuurwerk, dat hier massaal gekocht wordt. Maar meer als, elkaar een fijne Independence Day toewensen, is het vandaag niet geweest. Jammer wij hebben in andere jaren, in enkele dorpen, aan het feest deelgenomen en dat was erg gezellig.

Het was vandaag een mooie prachtige, maar lange route. Om 9 uur zijn we gestart en om 5:30 uur waren we weer terug en hadden we zo’n 208 mijl gereden en was de hoogste temperatuur 36 graden. Onder het genot van een lekker koud biertje zijn we de gemaakte foto’s gaan bekijken en selecteren. Terwijl we dit verslag schrijven kunnen we vanuit onze kamer genieten van het vuurwerk dat om de hoek wordt afgeschoten.

Morgen gaan we naar het noorden en verwachten in Gadsden uit te komen. Of dit lukt kunnen jullie morgen weer lezen. Tot morgen.

Toedeloe.