25 juni Perry Fl

Om 9 uur was het al weer 28 gr. we waren weer helemaal klaar voor een nieuwe dag die, zoals altijd, vol verrassingen zit. Maar als je zo met vakantie bent moet je vaak checken welke dag en datum het is. We weten soms echt niet welke dag het is. Het is al enkele malen voorgekomen dat we ons vergist hebben in de datum en dag, de laatste zomervakantie hadden we zelfs bijna het vliegtuig gemist. Door een mail van KLM werden we er toen aan herinnert dat we ook nog terug moesten.

De eerste 50 mijl vandaag was de route hetzelfde als gisteren, je hebt in dit gedeelte van Florida niet zoveel mogelijkheden om van de weg af te wijken. Dus was het eerste gedeelte, verstand op nul en doorblazen. Pas het laatste gedeelte, naar Steinhatchee hadden wij nog niet gereden. Wij zagen een bordje bij een weg dat ons vertelde dat we via deze weg bij de watervallen zouden komen. We reden de zoveelste zandweg in en volgde de aangegeven route.

Na een aantal mijlen kwamen we bij de Steinhatchee river en op een bord stond dat we via een trail van 3 mijl bij de watervallen konden komen. Omdat we bij het uitstappen al omhelst werden door de agressieve tak van de NMF (Nellies Musquito Fanclub) er kwamen er zelfs een aantal langs de bewaking en trachten hun genegenheid te tonen. Wij besloten geen trail te gaan lopen, na enkele foto’s wilde wij zo snel mogelijk weer terug in de auto. Enkele zeer fanatieke fans hadden zich in de auto verschanst zodat ze de aanval van binnen uit konden uitvoeren. Ook Piet moest er nu aan geloven en het gevolg is dat wij beiden met welvingen rondlopen die cosmetisch niet verantwoord zijn, Hierdoor hebben wij, geheel gratis, enkele tatoeages gekregen.

Wij hebben na, nog enkele zandpaden te volgen, de moed opgegeven en moeten toegeven dat de Steinhatchee falls deze keer voor ons te hoog gegrepen waren. We waren wel een ervaring rijker geworden en wisten dat we in de buurt van water niet teveel buiten de auto moesten gaan. En hier is alleen maar water in deze omgeving, en voor een groot gedeelte moeras, een ideale plaats voor de NMF. Dus geen watervallen, maar aangevallen. We hebben de falls al eens eerder gezien, maar hadden het graag nog eens over gedaan.

We besloten om via Keaton Beach naar Dekla Beach te rijden. Hiervoor gebruikte we de vaste navigatie, maar deze had zijn zinnen gezet om ons via de zandwegjes naar het einddoel te leiden. Wij hebben geen probleem met ‘redelijke’ zandwegjes maar de navigatie wilde ons via niet meer bestaande wegen naar Dekla Beach laten rijden. Wat wij ook deden de weg werd na enkel mijlen rijden afgesloten door een hek. We hebben zo eigenlijk nogal wat rondjes gereden. Wij dus weer onze eigen Tom inschakelen, maar deze was boos en startte niet verder op, we konden met hem geen route plannen. We zijn toen doorgereden tot het centrum van Steinhatchee om van daaruit de route weer te bepalen, ditmaal vond de vaste navigatie beter begaanbare wegen. Ons eigen Tommetje bleef boos en was niet voor rede vatbaar.

Onderweg zagen wij een mooi wegje, dat overging in een zandpad met aparte mooie bomen, dat ons naar de kust bracht en zo stonden wij ineens bij een strandje aan de Golf van Mexico (foto). Dit strandje werd goed bezocht, maar het was vandaag ook zondag, Er werd ook gezwommen, je kon hier ook best ver in het water en er waren ook allerlei mogelijkheden, zoals picknick plaatsen en BBQ mogelijkheden. Daarbij kon je ook lekker op een overdekte picknickplaats gaan zitten (foto). We zagen in deze omgeving veel huizen die gebouwd waren op palen. Dus het zal hier ook nog wel eens tekeer gaan.

Van Dekla Beach zijn we doorgereden naar Perry, ons einddoel voor vandaag. Naast ons hotel is een chinees restaurant met een groot buffet, dus dat wordt even oversteken en smullen. Het zijn wel andere buffetjes dan bij ons, maar niks mis mee. Morgen is de planning, weer binnendoor, naar Marianna, maar dan zitten we in een andere tijdzone en is het tijdverschil met Nederland 7 uur. Wat we dan weer meemaken wachten wij af, en kunnen jullie morgen lezen.

Tot morgen, toedeloe!