17 juni Ormond Beach Fl

Het heeft gisteren flink geregend, tot laat in de avond viel het er met bakken uit, de omgeving had veel wateroverlast gehad. Wij hebben nergens last van gehad en heerlijk geslapen. Het voordeel ven een flinke bui is dat de auto een flinke wasbeurt heeft gehad en wij geen ramen hoeven te wassen. We hadden in de motelkamer een stoel en een grote poef, een poef zit niet zo prettig, wij zijn een extra stoel gaan vragen. Even later kwamen ze de stoel brengen. Heel verbaasd waren we toen er vanmorgen een stoel voor de deur stond. Wij hadden grootste lol want wie heeft de hele nacht de wacht gehouden voor onze kamer. Wij denken dat wij zo’n belangrijke Vips zijn dat er van hogerhand een speciale escorte is die er voor zorgt dat er ons niets overkomt.

Vanmorgen om 9:00 uur was het 24 gr en de zon was alweer op. Wij begonnen aan onze route naar Titusville. Benieuwd wat we vandaag weer beleven, je weet het met ons maar nooit. Een ding is zeker, wij volgen geen gebaande paden, en doen ons eigen ding, waarvan we soms zelf achteraf ook wel eens vraagtekens hebben. Tommetje wilde ons via de highway sturen maar wij wilden A1A volgen en die liep langs de kust door Daytona en al die andere kustplaatsen. Hier was overal een parkeerverbod, dus niet zomaar even parkeren en een strand wandeling maken. Daar was het voor ons trouwens al veel te warm voor. De temperatuur liep hard op naar 29 gr.

Wij hadden Tommetje uitgezet omdat hij een beetje paniekerig maar bleef roepen, keer om. Wij probeerden op eigen kracht de A1A te volgen. Bij Smyrna Beach kwamen we plotseling bij de entree van een park, schijnbaar ook een onderdeel van de A1A. Bij de kassa van het park vroegen we of we via het park door konden rijden, nee dat ging niet. Wij hebben Tommetje weer wakker geschud, omgedraaid en 12 mijl teruggereden naar de doorgaande weg naar Titusville. Tommetje had dus wel gelijk.

We hebben besloten om Tommetje voortaan de grote routes te laten doen en de plaatselijke routes door de ingebouwde navigatie. Via de vaste navigatie gingen we naar de Black Point Wild Life, een natuurpark dat tussen Titusville en Cape Canaveral op Merritt Island ligt. Een park waar je met een maximumsnelheid van 15 mijl doorheen mag rijden en waarvan de route ongeveer 16 mijl lang is. Wij zijn hier al verschillende keren geweest en het staat bij ons, evenals St Augustine, boven aan de lijst om het park te bezoeken als we in de buurt zijn. We constateren wel dat het steeds commerciëler wordt.

De natuur is er ongelooflijk prachtig, mede ook door het witte weggetje wat door het park loopt. Maar het was er erg rustig, weinig beweging, wij misten toch wel veel dieren. We hebben nog even geluncht in de auto, in de hoop iets te meer kunnen waarnemen. Tegen de tijd dat we bijna het park uit waren zagen we de rede van weinig vogels in het park, er was brand geweest waardoor er veel van de flora en fauna verloren was gegaan. We hebben wel enkele vogels gespot, en ook een krokodil die ons vanuit het water nauwlettend in de gaten hield. Nellie had zich wel bewapend met een pols en enkelband tegen de NMF club voor ze uitstapte, want de muggen klopte met grote getalen tegen de autoruiten. Er stak ook een grote kat de weg over maar dat ging zo snel dat we geen kans kregen om die op die foto te zetten.

In het begin van de route hadden we helemaal niet in de gaten dat er brand was geweest maar naarmate we verder in het park kwamen werd het steeds duidelijker wat het vuur had aangericht, ook ver in de omtrek waren de sporen van een grote brand nog duidelijk aanwezig. Dus het zal nog heel wat tijd nodig hebben voor alles weer in het oude is hersteld, heel jammer. Het is zo’n prachtig natuurpark, waar niemand gehaast is en iedereen zich strikt aan de maximum snelheid houd. Als je stil staat zorg je dat je goed aan de kant staat om een ander te kunnen laten passeren op het smalle weggetje.

We vonden, toen we het park uitreden, dat we wel koffie met iets lekkers hadden verdiend. We besloten naar Dunkin Donuts te gaan, hebben we nog niet gedaan. Bij de heenreis in Edgewater hadden we een Dunkin Donuts gezien. De navigatie stuurde ons via de binnenwegen langs de kust van Cape Canaveral, maar wist niet dat aan de brug gewerkt werd waardoor we ook daar weer terug moesten rijden via Titusville, hoewel de navigatie ook maar bleef roepen dat we een “U turn” moesten maken. Dat klinkt toch anders als “Keer om”, niets ten nadelen van Tommetje.

We hebben genoten van de koffie met donuts en zijn daarna nog wat boodschappen doen want we zorgen wel dat we altijd iets te eten en drinken bij ons hebben. Je weet maar nooit waar we uitkomen. Ondanks andere voorspellingen hebben we weer een prachtig dag gehad, de zon heeft de hele dag geschenen en het was weer bloedje heet, om 5 uur zo’n 35 graden. Tijdens onze rit naar het hotel begon het te onweren. Voor ons mag het zo iedere dag gaan, tot 5 uur mooi weer en dan weer een fikse bui. Morgen gaan we richting Ocala, hoe die rit verloopt horen jullie morgen weer.

Toedeloe!