Wat was het gisteren snikheet en benauwd in St Augustine. De laatste keer dat we hier waren was het extreem koud. Wij mensen hebben altijd wel wat te klagen, maar bloedje heet of koud St. Augustine staat altijd bovenaan het lijstje van plaatsen die we willen bezoeken. Het was zeker weer de moeite waard ondanks de hitte. We vinden het wel jammer dat de brouwerij gesloten is, maar A1A als café en restaurant is gewoon open en daar kunnen we nog altijd de speciaal bieren en chips met gorgonzola bestellen.

We zijn de route van vandaag om 9.15 gestart met 28 gr. Eerst richting Palatka en omdat er in de verre omgeving geen Starbucks was hebben we bij de Mac een beker met bruin water uit het pruttelpotje genomen. Hier was best te drinken, misschien beginnen we eraan te wennen. Toen we aan de koffie zaten besloten we dat de route via Salt Springs zou gaan, dit is een dorpje dat aan Lake George ligt.

Toen we in de buurt van Salt Springs kwamen zagen we een bordje Fort Gates Ferry. Nou kan dat een plaatsnaam zijn maar ook een ferry, wij besloten op dat laatste te gokken en sloegen meteen af richting ferry. Na 100 meter veranderde asfaltweg in een zandweg, weliswaar zonder kuilen en gaten maar het bleef een zandweg. Er kwam geen einde aan, en steeds als we om de bocht kwamen vroegen wij ons af, doorrijden of omdraaien. Tommetje bleef maar roepen; keer om. Er was geen enkel ander verkeer op het zandpad. Plots werden we ingehaald, een auto passeerde ons, dus zeiden we er zullen hier dan toch mensen wonen.

Toch bleven we onze twijfels houden want na 8 mijl rijden zaten we nog steeds op de zandweg en Tommetje bleef maar roepen dat we moesten omkeren. Ondanks onze twijfels reden we door er vanuit gaand dat we wel een ferry zouden tegenkomen. Na weer een mijl stond er ineens een bordje waarop de openingstijden van de ferry stonden. We waren helemaal verrast, we waren dus echt op weg naar de ferry.Plotseling had ook Tommetje de weg vooruit gevonden en zei dat we de veerboot moesten nemen, en ja in de verte zagen we water en een smalle toegang. Toen we bij het water kwamen stond er een auto voor ons, ook te wachten tot de ferry zou komen.

Achter ons kwam ook een wagen staan, dus kregen we het gevoel dat we goed zaten. We hebben al eens voor een ferry overgang te staan die bleek opgeheven te zijn, nu was op het bordje het woordje “Closed” afgeplakt. Na enige tijd kwam er iets onze richting in gevaren. Als dit de ferry moest zijn schatte wij in dat er hooguit 4 auto’s op konden, maar naarmate hij dichterbij kwam begonnen we te twijfelen of we er wel met twee of drie auto’s op konden. Het bleek dat we er met z’n tweeën op konden en dat de derde auto moest wachten (foto).

Nog nooit hebben wij met zoveel plezier op een ferry gezeten, een werkelijk uniek exemplaar. Het was meer een ponton met aan de zijkant een draaiende kajuit met een brommer motor (foto). Na 15 minuten werden we aan de overkant van Lake George afgezet, ook weer op een zandpad. We kwamen weer in de bewoonde wereld. Op de radio zong Travis Trit “It’s a great day to be alive” en dat konden wij met tranen in de ogen wel beamen. Het was echt een ongelooflijke belevenis. Dat krijg je nu als je zomaar een zandweg inslaat en door blijft rijden. We hebben al veel gekke dingen uitgehaald maar zijn nog nooit zo verrast geweest door deze ferry.

Bij Crescent City reden we langs Crescent Lake, alleen stonden er rond het meer alleen maar huizen die met de achterzijde van hun tuin aan het water grensden. Hierdoor konden we niet bij het water komen. We hebben een heel stuk rond het meer gereden maar nergens konden we aan het water komen om foto’s te maken.

We zijn even langs de kant blijven staan en hebben daar een cracker gegeten. Plotseling kwam uit een oprit een vrouw in een golfkarretje met een grote dog langs haar zijde om te kijken of ze post had. Wij raakten met haar in gesprek en vroegen haar of we wat foto’s van het meer mochten maken. Ze zei, natuurlijk volg me maar en zo reden wij achter haar golfkarretje aan, dat begeleid werd door de dog die maar om bleef kijken (foto).

We hebben mooie foto’s gemaakt en hoorden dat de grote bomen, die uit het water rezen, wel enkele honderden jaren oud waren. De korte stronken die je tussen de bomen ziet zijn wortels (foto). Het begon te betrekken en onweren dus zijn we weer in de auto gestapt en voor we de straat uit waren kregen we een flinke hoosbui over ons heen. Gisteravond had het ook wel geonweerd maar nu was het een echte hoosbui die net zo snel ophield als hij begon. Dit herhaalde zich zo tot vanavond toe. We hoorden dat bij de A1A hier dichtbij enkele stukken weg waren weggezakt door de extreme regen.

We zijn in een stortbui maar een hotel gaan zoeken, en in dit hotel blijven hier nog een extra nacht, en gaan van hieruit morgen de omgeving verkennen. Er van uitgaand dat het morgen ‘gewoon’ droog weer is. Of dat zo is lezen jullie morgen weer.

Toedeloe