10 juli Troutville

Bij het motel in Beckley was het ontbijt tot 10:00 uur dus geen wekker gezet. Maar je bent zo gewend aan om 8:00 uur op te staan dat we ook vanmorgen er weer vroeg bij waren. Piet heeft de laatste tijd de gewoonte, als de mogelijkheden er zijn, een wafel te bakken. We zouden graag een foto van zijn kookkunsten tonen maar helaas de foto’s waren niet helder. Of dit nu komt dat hij zo vlug hierin is, of Nellie van verbazing, zijn tempo niet bij konden houden dat weten we niet maar alle foto’s waren bewogen. Kan ook zijn dat Nellie het niet helemaal helder zag zo vroeg. We beloven dat we Piet zijn wafel bakkunsten in de gaten houden, en zo snel mogelijk een foto hiervan op internet zullen plaatsen.

Om 9:45 vertrokken we vanmorgen bij een temperatuur van 21 gr richting Virginia. Piet had Tommetje de opdracht gegeven een weg naar Daleville in Virginia te zoeken, Dalevile ligt ongeveer 15 mijl van Roanoke en hier zijn we de eerste week van onze vakantie enkele dagen geweest, en hebben toen het Smith Mountain Lake bezocht. Nu zijn we op de terugtocht naar Washington en is dit het kruispunt van onze terugtocht.

Tommetje wilde ons over de racebaan naar Daleville sturen maar we hebben gevraagd of hij geen andere weg wist, want we hadden de tijd en we willen toch echt binnendoor. Het hield wel in dat we dwars door de Appalachian Mountains moesten en dan is dat klimmen geblazen. De wegen, in het gedeelte van West Virginia, waren slecht. Het leek soms een lappendeken, verschillende soorten asfalt, gaten en scheuren, maar de omgeving was adembenemend mooi. Maar ook het weer was bijzonder mooi.

Bij Green Brier Lake zijn we uitgestapt om enkele foto’s te nemen van dit prachtige meer. We gingen geregeld aan de kant om het achterop komend verkeer te laten passeren, omdat wij niet harder willen rijden als 40 mijl en de maximum snelheid op deze bergwegen is toch 55 mijl, uitgezonderd bij de haarspeldbochten waar meestal de adviessnelheid 35 mijl is. Iedereen wil ons dan voorbij behalve de vrachtwagen die lijnen op de weg aan het trekken was maar deze ging ook voor het achteropkomend verkeer aan de kant (foto).

Bij Glen Lyn kwamen we weer in Virginia, en zijn we in Pearisburg bij de Mac een kopje koffie gaan drinken. Laat nu de buurman Walmart zijn, dus even de voorraad voor onze laatste vakantiedagen aanvullen want het bier en de wijn was bijna op, en dit vocht is bijna net zo belangrijk als water.

De benzine in Virginia is 30 cent goedkoper als in West Virginia dus hebben we meteen, ook bij Walmart, de tank vol gegooid. Nellie houd wel erg goed haar anti fanclub armbandje om. Maar we waren goed en wel in Virginia of er wist een fan toch de beveiliging te omzeilen. Je moet toch wel erg geliefd zijn als fans zo halsstarrig blijven volhouden.

We zagen onderweg ook nog een hertje voor onze auto de weg oversteken, het bleef op korte afstand ons in de gaten houden. Maar toen we het op de foto wilden zetten, was het met een paar grote sprongen uit het zicht verdwenen. Het was vandaag weer een prachtige route, met warm weer 34 gr. er is geen druppel gevallen. Vanavond was er een kort pittig regenbuitje, meteen daarna weer de zon, met ook een prachtige regenboog (foto).

We hebben in dit hotel voor 2 nachten geboekt. Morgen gaan we een ritje hier door de omgeving maken, en zeker weer genieten van deze prachtig heuvelachtige omgeving. Dit is dan ons laatste weekend van deze vakantie.

Tot morgen allemaal. Toedeloe!