28 juni Johnson City

Sommige mensen denken dat het vervelend voor ons is om ons dagelijks krantje te schrijven. Wij hebben er iedere dag plezier in om ons verhaal te vertellen. Nellie is, buiten het fotograferen, door de dag bezig met het notuleren van de ervaringen van de dag, en ’s avonds worden de notities tot een verhaal samengesmolten. Het grootste probleem zijn de foto’s, Piet moet dan uit zo’n 300 foto’s een keuze maken en dat valt niet altijd mee. Daarna worden de foto’s en verhaal op internet geplaatst. Voor ons gevoel gaan er heel wat met ons mee op ons avontuur. We zijn iedere morgen weer benieuwd welke reacties we hebben gekregen, voor ons is dat de beloning van ons werk.

Het lijkt er op dat het enkelbandje van Nellie resultaat heeft. Ze is al 2 dagen niet geknuffeld door haar fanclub. Zou het dan echt zo zijn dat ze de weg kwijt zijn, ze draaien wat rond maar dan gaan ze toch maar de ander kant in. Het bandje is 4 juli uitgewerkt, dus 5 juli mag ze weer een verse om doen. Toch niet te geloven dat zo’n armbandje kan werken.

Vanmorgen om half 10 was het 20 gr, heerlijk, de bui van gisteren heeft echt verfrissend gewerkt. De upgrade van Tommetje was vanmorgen niet zo verfrissend. Gisteravond had Piet de laatste versie er op gezet, en vanmorgen hoorde we ineens een mannenstem om ons de richting te wijzen, dit terwijl wij gewend zijn om de routeaanwijzingen van een Belgische dame te krijgen. Wat is er vannacht gebeurd? Je gaat slapen, wordt wakker, en het is ineens anders. That's live.

De eerste halte was Boone Lake, we waren dit meer gisteren gepasseerd maar toen was het regenachtig en kwamen er af en toe stortbuien. Daarom zijn we gisteren doorgereden, we wilde mooie foto’s maken en dat valt niet mee tijdens een stortbui. Volgens de berichten laten wij het slechte weer achter ons want er zijn nogal wat plaatsen waar veel wateroverlast is, ook in Washington waar wij geland zijn, heeft men veel last van overstromingen. Hier is het heerlijk, een vriendelijk zonneke, een zacht briesje en een fijne temperatuur. Zal komen dat de vochtigheidsgraad lager is, dus minder klef warm.


Nadat we een aantal foto’s hadden gemaakt hebben we de route van vandaag op Tommetje ingesteld. Het bleek dat Tommetje teveel de snelwegen volgde. Omdat hij vanochtend ook al met een andere stem begon, zijn we eerst maar bij Mc Donalds een kopje koffie gaan drinken en hebben de instellingen nog eens gecontroleerd. Hij staat normaal ingesteld op ‘snelwegen vermijden’, het schijnt dat tijdens de update van gisteravond alle fabrieksinstellingen zijn teruggezet. Dus eerst alle instellingen controleren, dan Tommetje instellen op binnendoor en de route opnieuw invoeren naar Dandridge aan Lake Douglas. Dus vanochtend was het echt 2 km vooruit en 1 km achteruit, maar uiteindelijk is dat toch een voorruitgang van 1 km.

Na al de gemaakte aanpassingen werkte Tommetje weer normaal, volgde de binnenwegen maar hij kon niet voorkomen dat er af en toe enkele kilometers highway bij zaten. Toen we in Dandridge arriveerden werden we naar een villawijk in aanbouw gedirigeerd. Alle huizen en de te bouwen huizen (villa’s) stonden aan het water. Gezamenlijk hadden ze een eigen plaats om de boten te water te laten. Er waren nog diverse prachtige kavels te koop, helaas, was er geen makelaar te bekennen, zal komen omdat het zondag was, dus werden wij niet tot een aankoop verleid. Het was in ieder geval een droomplaats om van je pensioen te genieten. (foto)

De terugweg hebben we via de snelweg gereden, het waren veel kilometers vandaag, en opnieuw weer de binnenwegen volgen dan zou het wel erg laat zijn geworden. We doen het rustig aan, vandaag waren het even zo’n 320 km. Maar we hebben weer ontzettend genoten, het was een lekkere temperatuur 28 gr, genoten ook van de mooie bewolking, alsof er watten in de lucht hingen.

Morgen gaan we via Pigeon Forge, dat is waar Dolly Parton woont, naar Knoxville. Of we bij Dolly op de koffie mogen komen horen jullie morgen.

Toedeloe!