15 januari TITUSVILLE

Het was vanmorgen weer eens wafeltjes bakken voor het ontbijt, het ontbijt was goed verzorgd en een gezellige ontbijtruimte. Piet had een wens, enkele jaren geleden hadden we in een natuurpark rondgereden in de buurt van Titusville, alleen wisten we niet meer hoe het park heette, Piet wist nog wel dat we over een brug moesten, (Piet heeft een onvoorstelbaar goed geheugen) en dat het op Merritt Island was. Dus had Piet Tommetje de opdracht gegeven naar Titusville te rijden.

Tommetje wou rechtstreeks, maar Piet wou via Daytona Shores en na wat knopjes drukken en naar alternatieve routes zoeken ging Tommetje overstag, en gaf eindelijk de weg aan die wij in gedachten hadden. Na een half uur rijden kwamen in Daytona Shores aan. Daytone heeft een heel breed strand waar je met de auto op mag rijden, dus wij het strand op (foto). Een rare gewaarwording om met een auto over het strand te rijden, maar het gedeelte waar je mocht rijden was goed glad geschoven, afgebakend en prima te berijden.

Weer terug op de gewone weg zagen we gedetineerden de straat schoon maken, ja hier worden ze aan het werk gezet zodat ze nuttig zijn voor de gemeenschap (foto). Om 10:30 hadden we de zonnebril weer nodig en werd het prachtig weer. We waren voor 11:00 uur al meer uit de auto geweest als gisteren de hele dag. Tegen 12:00 uur vonden we dat we wel aan een kopje Mac toe waren. Een Mac vinden is nooit een probleem.

We bestelden twee senior koffie, dus met korting. Hiervoor krijg je dan 2 bekers, samen een halve liter, voor $ 1,10. Een beker werd klaar gezet, Nellie moest even wachten tot de verse klaar was. Toen Nellie, na 10 min, de 2de beker kreeg zei ze dat ze 2 verse koffies wilde. Geen probleem ze gooide de oude weg en er kwam een beker met verse koffie. Toen we bij Mac buiten kwamen was de zon weer achter de wolken gekropen maar de temperatuur bleef behaaglijk.

Piet had Tommetje afgesteld op een park op Merritt Island in de hoop dat dit de juiste was, maar toen we bij Titusville kwamen en Piet zag daar de brug zei hij, hier moeten we in want over de brug aan de linkerzijde ligt het park. Tommetje werd uitgezet want die zou alleen maar tegen pruttelen als je van zijn route afweek. En ja hoor na 4 mijl kwamen we een bord tegen Black Point Wildlife Drive en dát was het park wat we zochten (foto). Dit laat weer zien dat als je je gevoel volgt het vaak ook klopt. Als Piet zijn gevoel niet had gevolgd, dan hadden we dit uitzonderlijk mooie park gemist.

Het park heeft een verhard geel dolomiet-weg die 12 km lang is waar je maar een richting in kan rijden met een maximum snelheid van 15 mijl, die je bij lange na niet haalt. Wij hebben ruim 2 uur in het park doorgebracht. Je kan niet anders dan de weg volgen, stopt als je het nodig vind, en niemand die zich er aan stoort. Het achteropkomend verkeer stopt ook, of passeert je heel voorzichtig.

Nellie heeft vandaag 322 foto’s gemaakt van allerlei water- en roofvogels, ze heeft de batterij leeg geknipt. Het was vandaag dierendag en je kon merken dat ze langzaam rijdend verkeer gewend waren want ze bleven gewoon zitten zonder zich iets van de bezoekers aan te trekken. Het toetje van dit prachtig park kwam toen we bijna het park uit waren. Er zat een groep van zo’n 20 aasgieren op de weg bij elkaar die helemaal geen aanstalten maakten om aan de kant te gaan toen wij ze naderden. Ze hadden echt iets van, dit is ons territorium dus rijd maar om. We konden ze bij wijze van spreken zo aanraken, ze liepen echt op z’n gemakje voor ons auto door. We hebben ze in ieder geval héél goed kunnen fotograferen.

In het park zagen we een bobcat weg schieten, maar Nellie kon niet zo snel reageren om dit vast te leggen. Iets verder op zagen we iets oversteken, we dachten eerst aan een egel, want het beestje had alle tijd om aan de andere kant te komen. Dus Nellie uit de auto, en er achteraan. Het resultaat, een gordeldier die wilde wel op de foto, hij haastte zich in ieder geval niet (foto). Het was vandaag geen beestenboel maar beesten-dag, en we hebben het droog gehouden tot we uit het park kwamen, toen vielen er enkele druppeltjes. Maar de beloofde 20 gr hebben we niet gekregen, maar dat maakt niet uit.

Het was echt een meer dan bijzondere dag, we hebben ontzettend genoten en er zijn ongelooflijk veel wow momenten geweest. Als jullie de foto’s bekijken die Nellie heeft gemaakt, snappen jullie waarom. We hebben ruim 20 foto’s van de 322 op de site geplaatst, maar we hadden er makkelijk het dubbele op kunnen plaatsen. Morgen denken we via Cape Canaveral richting Fort Pierce te gaan, maar of we zo ver komen en wat we dan hebben gezien en meegemaakt kunnen jullie morgen weer lezen.

De groetjes van 2 zwervende levensgenieters