19 augustus Eindhoven

De 13de was het dan zover, de vakantie zat erop. ’s Morgens weer op tijd eruit, toen we naar buiten keken zagen we dat het had geregend, een van de weinige keren dat we een bui hadden gehad. Niet alleen wij, maar ook Amerika had er een beetje moeite mee, had gehuild dat wij het land gingen verlaten. We hebben de economie weer een flinke boost gegeven met onze aankopen en investeringen. Het was wel wennen om de eerste keer in 4 weken een lange broek, sokken en dichte schoenen aan te hebben maar we moesten ons kleden naar, de te verwachten, lagere temperatuur en regen in Nederland.

Gewoonlijk maken wij gebruik van het continental breakfast in het hotel maar de eerste en laatste dag van de vakantie gaan we meestal ontbijten bij Waffle House. Tijdens deze 4 weken van de vakantie zijn we geen enkele zaak tegengekomen dus was het dit keer maar weer IHOP (zie foto). Niet dat deze minder is, maar tradities zijn tradities, en die moet je in eren houden.

Na het ontbijt zijn we de auto naar de carreturn terug gaan brengen en Tommetje zette ons recht voor de deur van Alamo. Tommetje heeft ontzettend haar best gedaan om ons door alle, voor ons vreemde, steden en parken te loodsen. Soms was ze eigenwijs en of wist ze het ook niet meer, maar meestal had ze het bij het rechte eind en stuurde ze ons op de juiste wijze naar de gevraagde locatie.

Om elf uur waren we op het vliegveld van San Diego en konden we gaan inchecken. Dit gebeurd dan met het plaatsen van je pas in een van de vele scanners die er in de hal staan. Piet kreeg al vrij snel zijn ticket naar Minneapolis maar het paspoort van Nellie werd niet herkent. Daarom naar de balie waar alles weer op de oude vertrouwde handmatige wijze werd gedaan met als voordeel dat de koffers rechtstreeks naar Amsterdam gingen en we ook de tickets van Minneapolis naar Amsterdam kregen.

We hadden een zee van tijd, dachten we, totdat we op het informatiebord keken. Het bleek dat het vliegtuig een uur eerder vertrok als dat wij, in eerste instantie, van KLM hadden doorgekregen. Dus wij snel door de douane en naar het vliegtuig. Het was niet zo dat we nu een uur verdiende want ook de vertrektijd in Minneapolis was gewijzigd. Deze stond een kwartier later met als vertrektijd 10:00 uur, dus meer tijd in de tussenstop.

Als we in Minneapolis uit het vliegtuig stappen staan we meteen in een foodcorner van het vliegveld. We zijn verbaasd, niet dat er overal tafeltjes staan maar op al deze tafeltjes staan tablets waarmee je op internet kunt, de vluchttijden kunt checken etc. Je kunt er ook eten bij de foodcorner bestellen want naast de tablet zit een apparaatje voor je creditcard om het bestelde eten of drinken te betalen en binnen een kwartier wordt het dan bezorgd.

Op het moment dat wij even staan te kijken welke kant we op moeten, stopt er een man met een Delta service wagentje naast ons en vraagt naar welke gate wij moesten. Wij konden meteen instappen en werden zo naar de andere zijde van de hal gebracht in onze privé taxi (zie foto). Ook daar weer een foodcorner met overal tablets op de tafeltjes. Toen we ook gebruik gingen maken van een tablet en naar onze site gingen kijken bleek dat deze, indien we dit wenste, meteen vertaald werd in het Engels. Alleen vond Piet het minder leuk dat zijn naam vertaald werd in Pedro.

Na een vliegtijd van bijna 8 uur waren we om half 2 in Amsterdam en enkele uren later thuis in Eindhoven. We hebben genoten van de spontane tips voor fascinerende routes door onverwachte ontmoetingen, de interessante gesprekken. We kunnen terugkijken op een mooie en indrukwekkende reis waarin we soms flinke afstanden moesten overbruggen om op de plaats van bestemming te komen. We hebben veel natuurschoon gezien en niet alleen in de parken zoals Brice Canyon, Zions National Park, Yosemite, Kings Canyon of Sequoia. Ook Fishing Lake, de zoutvlakten van Utah, de kustweg van Californië of de wegen door de desert waren adembenemend. Maar het zit er weer op en de 4 weken zijn voorbijgevlogen.

Volgend jaar gaan we, zo mogelijk, weer een toer door de States maken. Maar dan naar een hoek waar we niet zo’n afstanden hoeven te rijden, en het zeker ook mooi is. Ook dan zullen we ons dagelijks verhaal weer op internet plaatsen zodat jullie mee kunnen reizen en mee kunnen genieten met onze trip. Iedereen bedankt voor het lezen van ons dagelijks krantje, en voor de reacties die op de site zijn geplaatst. Wij gaan alles weer in ons dagboek verwerken om zo terug te kunnen kijken naar een weer zeer geslaagde reis. Tot ons volgende avontuur.