11 augustus El Cajon

Onze site was, wegens werkzaamheden, 2 dagen niet beschikbaar maar vanmorgen was hij weer. Het eerste werk was nu de verslagen van de afgelopen 2 dagen en de foto’s op de site plaatsen. De foto’s uploaden duurt meestal wel een tijdje dus in deze tijd konden wij gaan ontbijten. Daarna nog wat kleine aankoopjes doen, zoals gewoonlijk tanken en ramen wassen, en dan opstarten voor onze laatste grote rit naar San Diego een afstand van 450 km ditmaal niet binnendoor maar via de snelweg.

We hadden er ook voor kunnen kiezen om de rit over 2 dagen te verdelen maar wij vonden het prettiger om in een keer door te rijden en dan de laatste dag lekker uit te drijven door een beetje te shoppen en af te kicken van ons tweede vaderland. We moeten uiteindelijk ook nog afscheid nemen bij Walmart, Macy’s, Penny’s, Subway etc. daar is toch minimaal een dag voor nodig.

Om half elf begonnen we aan de route bij een temperatuur van 18 graden, dus geen airco aan. Bij de oprit van de highway was men de elektriciteitsdraden aan het schoonspuiten, tenminste daar leek het op (zie foto). Daarna ging het via Lompoc naar Las Cruces waar het opeens leek of er een brand in de bergen woedde. Het bleek geen brand maar bewolking te zijn. De strakke blauwe lucht veranderde snel door dichte bewolking die vanaf zee tussen de bergen door geblazen werd. De temperatuur, die inmiddels opgelopen was tot 26 graden zakte weer tot 19 graden.

We passeerden allerlei plaatsen die bekend zijn van tv of films, Santa Barbara, Ventura, Santa Monica, Beverly Hills, Hollywood etc. Bij Hollywood en Los Angeles zag je de wegbewijzering verwijzen naar allerlei filmstudio’s en beroemde straten en wijken.Het werd steeds drukker op de weg en de normaal zo vriendelijke en beleefd rijdende Amerikanen ontaarden in kamikaze piloten die van links naar rechts over de weg vlogen, de galantheid die we van hen gewend waren was helemaal verdwenen en naarmate we richting het zuiden gingen, werd het alleen maar erger.

Ook de hoeveelheid en wirwar van wegen zorgden er voor dat je wel erg geconcentreerd moest rijden. De breedte van de wegen loog er ook niet om, 2x 6 banen was normaal maar ook 2x 8 banen kwamen we regelmatig tegen. (zie foto). En op zo’n weg in de file staan is wel een hele aparte belevenis. We mogen Tommetje bedanken dat ze ons zo goed door deze heksenketel heeft geloodst, zonder haar zouden wij nooit op tijd in San Diego zijn gekomen.

Langs de snelweg zijn ook rustplaatsen met super schone toiletten die door de dag geregeld worden schoongemaakt. De toiletten zijn van roestvrij staal er hangen toiletbrildekjes, water, zeep en handdroger.

Bij San Diego kwamen we weer in een file, maar wat wil je als op een 6 baanse weg rijdt die versmald wordt naar 4 banen en er moest ook nog het verkeer van 2 wegen ingevoegd worden. Maar wij moeten niets, hebben de tijd en ook niet te vergeten, vakantie. Maar het wordt wel tijd dat Nellie’s arm ook op rust komt. Iedere dag maakte ze tussen de 200 en 400 foto’s met als topper 420 foto’s op een dag. Het was iedere avond ook een hele klus om die foto’s uit te zoeken die op de site kwamen. Het was een pittige route, en het mag best even vermeld dat de chauffeur, pas nog een beetje minder jong geworden, zich hier weer knap doorheen heeft gereden. Trouwens als je 7500 km schade vrij en zonder problemen in 4 weken weet te rijden is dit wel een compliment waard.

Maar het was weer een bijzonder avontuur, 4 weken rondrijden in Californië, Utah, Nevada in een geweldige auto en niet weten in welk bed je ’s avonds zal slapen. De enige keer dat een hotelkamer al vooraf was besproken, was de eerste nacht bij aankomst, om zeker te zijn van een slaapplaats niet te ver van het vliegveld. Daarna was het telkens een verassing, de meeste keren positief, een enkele keer wat minder. Voor ons is het ook genieten dat we horen dat ook deze keer weer zoveel mensen hebben meegenoten van ons avontuur via de site.

Morgen wordt het hier in El Cajon, een plaats bij San Diego, 30 graden en onbewolkt, we gaan aan Tommetje vragen of zij een Walmart en winkelcentrum in de buurt kan vinden, want we gaan geen kilometers meer maken. Dan gaan we daar de laatste uren van de vakantie doorbrengen. Hoe die laatste dag gaat verlopen melden we jullie morgen weer. Dat zal dan het laatste verslag vanuit de US zijn.
Tot morgen!