5 augustus Tulare
Blijf op de hoogte en volg Piet en Nellie
06 Augustus 2014 | Verenigde Staten, Tulare
Je gaat door dezelfde ingang naar beide parken en 5 km na de ingang is er een splitsing, naar Kings Canyon moet je linksaf en naar Sequoia is het rechtsaf. Dus wij rechtsaf, we kregen meteen de vermelding dat je wegens wegwerkzaamheden rekening moest houden met vertraging. De vertraging kwam pas later want we zijn eerst afgeslagen naar Hume Lake, dat was 16 km rijden, en we moesten veel dalen. Onderweg kreeg Tommetje weer nukken, wij denken dat zij aan vakantie toe is.
Onderweg moesten we wel even stoppen omdat een vrachtwagen met bomenstammen geladen moest worden. Daarna was het weer rustig doorrijden en toen we bij Hum Lake kwamen stonden we verbaasd van hoe mooi dit meer lag, het leek door de bergen omarmt te worden, werkelijk een plaatje. (zie foto). Daarna 16 km terugrijden naar de hoofdweg om onze weg te vervolgen in Sequoia National Park. Ga je bij een Sequoia boom staan dan voel je je erg nietig, de boom is zo groot dat het bijna niet mogelijk is om vanaf de voet tot de kruin de boom ineens op de foto te krijgen (zie foto).
Maar al deze bomen zijn klein vergeleken met de General Sherman Tree. Om deze te bezichtigen moet je eerst 5 km omrijden om de auto te kunnen parkeren. Dan moet je een pad aflopen van 1 km met 65 meter hoogteverschil en als je dit allemaal hebt gedaan en de pijltjes goed hebt gevolgd dan sta je ineens voor de boom der bomen, 30 meter omtrek, 80 meter hoog en ongeveer 2000 jaar oud. Het is imposant zoals deze boom met klauwen als een leeuw zich in de aarde heeft vastgeklemd, je komt er ook niet te dicht bij want er staat een hek omheen en niemand klimt over dit hek om er dichterbij te komen.(zie foto’s). We hadden het wel getroffen met het weer, het was zo’n 24 gr. want later in de middag zou de temperatuur weer oplopen naar 36 gr.
Nellie heeft vriendschap gesloten met een chipmunk (zie foto). Hij zat achter een Sequoia boom de mensen in de gaten te houden tot Nellie met stukjes brood ging strooien. Hij kwam achter de boom uit poseerde voor haar, en ging zich te goed doen aan het brood.(foto). Toen hij voldaan was ging hij de restanten begraven misschien in de hoop dat er volgend jaar een broodboom uit zou groeien. Het was wel een fascinerend gezicht. Onderweg stapte Nellie uit om enkele foto’s te maken, Piet zat in de auto te wachten, niet goed oplettend te veel naar de omgeving kijkend, komt ze in losse gravel terecht en schuift een stukje naar beneden. Goed geschrokken, en lekker zwart is ze overeind gekrabbeld, goed weggekomen, het had anders uit kunnen pakken. Deze foto’s waren niet echt een succes, Nellie was blij weer veilig in de auto te zitten.
Het werd weer tijd om terug naar de auto te gaan en dat was makkelijker gezegd dan gedaan. De weg naar de Generaal was een afdaling dus nu een km omhoog lopen met dat hoogteverschil van 65 meter en de diverse trapjes, ja dan voel je toch wel dat je minder jong bent dan gedacht. Maar onderweg staan bankjes, met enkele stops tussendoor zijn we er wel gekomen.
Bij de eerstvolgende picknickplaats zijn we gaan picknicken. We zaten in de schaduw, en soms was het best een beetje fris, iets wat we al weken niet hadden gehad. Hoeveel tafels er stonden weten we niet maar het waren er veel en bijna allemaal waren ze bezet. Er werd wel gewaarschuwd voor de beren die ook samen met ons in het park waren. Alleen zij woonden er en wij waren er op bezoek. Overal zag je de waarschuwingen om geen etensresten achter te laten en mocht er een beer in de buurt komen dan veel herrie maken en zorgen dat je al je spullen snel ingepakt en zo vlug mogelijk in de auto zit. Wij hebben geen beren gezien dus hebben we ook geen herrie hoeven te maken.
Na onze picknick kwamen we de aangekondigde vertraging tegen. Er werd aan de weg gewerkt dus werd het stil staan. Een van de werklui kwam langs alle auto’s om te vertellen dat het oponthoud nog zo’n 20 minuten zou kunnen duren. Dus motor afzetten en wachten tot we weer door konden rijden.
Hadden we het eergisteren over een smalle weg met haarspeldbochten, deze deed er niet voor onder. 50 km stijgen en dalen en met een ontelbaar aantal haarspeldbochten, stijgingen en dalingen van gemiddeld, 8% en een maximum snelheid van 20 mijl. (zie foto). Maar wat een prachtige omgeving.
Daarna volgden we nog een tijdje de Kaweah river die uitmond in de Kaweah Lake. Een prachtige weg die wel enigszins golvend was maar lang niet zo stijl als het vorige gedeelte waar je telkens gewaarschuwd werd om in de laagste versnelling te rijden en op de motor te remmen om zo de gewone remmen niet heet te laten lopen. Daar wordt je onderweg ook geregeld op geattendeerd.
Het was een lange dag vandaag, we vertrokken om 9 uur, en om 6 uur waren we weer terug in het hotel. We hebben vandaag een belangrijk stuk van de vakantie afgesloten, de dingen die op ons lijstje stonden hebben we gezien. We moesten daarvoor wel veel kilometers afleggen maar in dit gedeelte van Amerika heb je ook geen afslagen om ergens tussentijds af te slaan. Maar dit gedeelte is nu afgesloten en de laatste 7 dagen gaan we langs de zee rijden, we vermoeden vanaf Monterey tot San Diego. Rustig aan wat rondlummelen langs de Stille Oceaan. Hoe dit verloopt kunnen jullie morgen meer over lezen.
Dus tot morgen.
-
06 Augustus 2014 - 16:22
Miranda:
Hi there,
Wat is het toch gruwelijk mooi daar! Zoveel te zien ook al ben je er al vaker geweest. Het ziet er toch weer iedere keer anders uit.
Hier is alles goed. Bijna bij de eindstreep ;-))
Love u xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley