29-juli Lovelock

Om 9:30 zijn we bij lichte regen en een temperatuur van 18 graden vertrokken vanuit South Jordan richting Nevada. We moesten wel Utah uit want je kunt bij Walmart in Utah geen wijn kopen en onze wijnvoorraad begon te slinken. We zagen de bodem van de fles en dat is voor ons geen prettig gezicht. Maar eenmaal aan het rijden komt het zonnetje weer door, zo zal het de hele dag door gaan, het ene moment regen het andere moment zon. Echt Jantje lacht Jantje huilt. Het houdt in dat er wat minder foto’s gemaakt zullen worden, hoewel, op het einde van de dag had Nellie toch zo’n 220 foto’s gemaakt.

We reden aan de onderzijde van Salt Lake en dan kom je er achter waarom het Salt Lake heet, want niet alleen onder Salt Lake maar tot aan de grens van Nevada, rijden we 195 km tussen de zoutvelden door. (zie foto’s). Tijdens de regenbui zie je de weg wit worden van het zout. Wel handig in de winter, hier hoeven ze dan geen zout te strooien.

Bij Wendover, op de grens van Utah en Nevada, zijn we een BLT gaan eten bij Subway, wel aan de Nevada zijde. Je ziet direct dat je in Nevada bent want je passeert het ene casino na het andere. Nellie bestelde er koffie bij en vroeg of de koffie vers was, uiteraard werd dat bevestigd, maar het bleek dat de eerste beker het onderste uit de kan kreeg, dus niet erg vers. Er werd direct nieuwe koffie gezet, de oude weggegoten en zo hadden we toch nog verse koffie.

De temperatuur was inmiddels gestegen tot 22 graden en waren we in een andere tijdzone gekomen. Het tijdverschil is nu 9 uur, dus als wij naar bed gaan komen ze er in Nederland uit, tenminste de meesten. De hele route van vandaag gaat door de woestijn en denk niet dat dit eentonig is want als je tussen de bergen rijdt zie je sneeuw op de bergtoppen liggen terwijl beneden van droogte niets wil groeien. Je ziet van droogte soms een mist van zand opwaaien. Als je zo door de woestijn rijd is het belangrijk om van alles goed voorzien te zijn, inwendig voor de auto en voor de mens. Toch kom je ook in de woestijn geregeld rustplaatsen met picknicktafels tegen, met toiletten, altijd netjes, en voorzien van toiletpapier, met vaak ook ontsmettingsgel.

Wat opvalt is dat er veel vrachtverkeer is, veel vrachtwagens rijden met 2 aanhangwagens, (zie foto). Ook zien we best vaak vrouwen achter het stuur van deze grote rijdende bakken, want groot zijn ze. ( hoe zou jij dit vinden E.P? Kicken toch?!.) De snelheid op deze weg is 75 mijl en dat is ongeveer 120 km per uur, hetzelfde als in Nederland op de snelweg maar hier kun je bij een snelheid van 120 toch nog gepasseerd worden door zo’n grote vrachtwagen. Rijd je rechts dan passeren ze links rijd je links dan passeren ze je rechts, want dat mag hier. Wat niet mag is afval uit je auto gooien, hier staat een bekeuring van $ 2000,00 op. Jullie lezen het goed, tweeduizend dollar als ze je betrappen.

In Battle Mountain zijn we eerst gaan kijken naar een motel, er was niet veel ruimte want men moest kamers vrijhouden voor brandweerlieden voor het geval dat er door extreme droogte brand in de woestijn ontstaat. We zijn gaan tanken, een vreemde gewaarwording voor Piet toen hij aan de kassa in het Nederlands te woord werd gestaan. Dan sta je echt even verbaast, het bleek dat de man in Dordrecht was geboren en sinds enige tijd in Amerika woonde. Dan blijkt dat de wereld klein is.

We vertrokken met een temp. van 18 graden, ’s middags was het, ondanks de regen, opgelopen tot 38 graden. Met dergelijke temperaturen en droogte ontstaan er ook veel bosbranden, ook in Yosemite, een van de parken die op onze lijst staat, is er een grote bosbrand. Wij zijn dus erg benieuwd of we door het park mogen rijden.

Vandaag moesten we een flinke afstand afleggen, we wisten dat we dwars door de desert moesten en ons einddoel Reno zou zijn. We hebben er 2 dagen voor uitgetrokken en zijn vandaag tot in Lovelock gekomen, een rit van 720 km met alleen snelweg. Maar het was weer een mooie dag, ook de woestijn heeft zeker zijn charme door zijn afwisselende natuurschoon. We zitten nu in een motel waar we een complete keuken in zit, maar Nellie houd het bij een vers bakje zetten.

Morgen nemen we eerst een stukje snelweg van 30 km, daarna gaan we weer binnendoor naar Reno, hoe dat verloopt lezen jullie morgen weer.

Tot morgen!