17-7 Cadiz

Het valt ons op dat men hier ook een stapje terug heeft moeten doen. Wij zagen de baliemedewerker de gewassen handdoeken vouwen en de leeg gekomen kamers schoonmaken en bedden opmaken. Dit was vorig jaar werk van de werksters die je nu veel minder ziet. Maar klagen doen ze overal, in Nederland omdat het regent en koud is en hier omdat het warm is en niet regent. Vannacht was het toch nog 28 graden en dan ben je echt héél blij met airco die je wat lager kunt zetten.

Vanmorgen zaten we om kwart over 9 in de auto met als eerste stap benzine tanken, want dat moet je bijhouden om onderweg niet stil te komen staan. “Onze” auto rijdt 1 op 11 en dat is niet slecht voor een SUV van deze grootte. Tijdens het tanken gaat Nellie meestal de ramen zemen, zie foto, omdat ze vaak foto’s onder het rijden neemt. Ze heeft er plezier in, maar dat is ook het enigste huishoudelijk werk wat ze iedere dag doet en dat is wel een rede om te lachen, toch? Daarna ging het richting Chester in Illinois.

De grens tussen Missouri en Illinois loopt precies over het midden van de Mississippi. Bij Chester is dat het midden van een verroeste brug, trouwens het onderhoud van gebouwen en bruggen laat hier te wensen over. Meteen als je over de brug bent staat aan de rechterzijde een standbeeld van Popeye en een bord met “Chester home of Popeye”. Wij zijn niet in Chester blijven eten, wij hebben toch echt liever een hamburger dan een bord spinazie. Trouwens we hebben nog kortingsbonnen voor Hardees en als je die inlevert krijg je ze weer terug en het maakt niet uit of de bonnen over datum zijn, als de aanbieding op voorraad is word het voor de kortingsprijs geleverd. Wat dat betreft kunnen we hier nog maanden voor een paar dollar eten.

Om mooie foto’s te maken vanaf een brug moeten we soms nogal wat toeren uithalen. Je mag er vaak niet stoppen, of stilstaan. Nellie wordt afgezet op de brug en Piet wacht wat verderop in de berm of uitrit als dat mogelijk is, of Piet rijd heen en weer, als Nellie de foto’s heeft gemaakt zwaait ze, in de hoop opgehaald te worden. Vaak remmen paserende automobilisten af om Nellie te vragen of ze hulp nodig heeft.

Tot nu toe is het goed gegaan maar het is vaak peentjes zweten als er enkele grote vrachtwagens langs gescheurd komen. En dan hebben we het nog niet gehad over al die sheriffs die op zoek zijn naar mensen die de grenzen van de wet bewandelen. En wat dat betreft is het eigenlijk niet verwonderlijk dat sheriffs steeds onverwachts opduiken in de buurt van Nellie. Maar het resultaat van al deze capriolen mag er steeds zijn, mooie foto’s ook van een oude spoorwegovergang bij Klondike, dat is 10 km voor Cairo dat op de grens van Illinois en Kentucky ligt.

Ook de grens van Illinois en Kentucky wordt bepaald door een rivier, ditmaal de Ohio River en die is zeker zo breed als de Mississippi en wordt bevaren door enorme containerschepen. Het viel ook op dat het in Kentucky plaatselijk minder dor is was als in Missouri. Het zal er meer geregend hebben, maar het is hier sinds 1913 nog niet zo warm geweest. Het was echt bloedje heet vandaag 38-39 gr. Op het nieuws hoor je dat ze zo hopen op een buitje.

Rond 4 uur waren we, nadat we Kentucky Lake, Land between the Lakes en Lake Berkley hadden gepasseerd, bij ons einddoel Cadiz. Daar hebben we een motel gevonden en gaan van daaruit morgen weer verder.

Het was opnieuw weer een mooie dag vandaag, met de prachtige landschappen en vele prachtige Lakes. Een deze dagen gaan we weer een rustdag inlassen, een beetje rekening met leeftijd houden. Maar dat doen we als we in een redelijk grote plaats zitten, anders valt er weinig te shoppen. We zitten nu zo’n 150 km van Nashville, dus het eindpunt zal waarschijnlijk morgen wel ergens bij Nashville zijn

Tot morgen allemaal.